جنگ داخلی کردستان عراق: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز replaced: به طور ← به‌طور (3) با ویرایشگر خودکار فارسی
Ghasembaghi (بحث | مشارکت‌ها)
جز اشتباه املایی
خط ۶۹:
اگرچه پارلمان کردستان در مه ۱۹۹۶ دست از کار کشید، اما آتش‌بس شکننده میان اتحادیهٔ میهنی کردستان و حزب دموکرات کردستان عراق تا پایان تابستان 1996 ادامه یافت.<ref name="اسلیت"/> در این دوره، به حکومت عراق از سوی حزب دموکرات کردستان عراق اجازه داده‌شد تا مسیر قاچاقی را از درون حوضهٔ [[خابور|رودخانهٔ خابور]] به منظور صادرات غیرقانونی نفت ایجاد کند.<ref name="گوگل بوکس ۱">پولاک، کنت، [https://books.google.ca/books?id=HCZfUV-U97kC&pg=PA81&lpg=PA81&source=bl&ots=6vPivVVOt_&sig=hX-9bcgfdd2M-aiaCt2IjW0HmxU&hl=en&sa=X&ei=WR2qU9L2L4OYyASTyILgDA#v=onepage&q&f=false ''تندباد تهدیدات: آنچه هر آمریکایی می‌خواهد پیش از حمله به عراق بداند (مورد حمله به عراق: گزیده‌ای از تندباد تهدیدات)''، رندوم هاوس، ۲۰۰۳، ص ۸۱؛] {{شابک|978-1-58836-341-1}}، بازدید در ۱۳ فوریه ۲۰۱۶.</ref> بارزانی و شریکانش شانس مالیات‌گیری بر روی این تجارت را از آن خود کردند و در ازای آن این امکان را برای حکومت عراق فراهم کردند که هفته‌ای چندین میلیون دلار عایدات داشته‌باشد.<ref>استنسفیلد، گ؛ اندرسون، ل. (۲۰۰۴)، ''آیندهٔ عراق: دیکتاتوری، دموکراسی، یا تجزیه؟''، نیویورک: پالگریو مک‌میلان، ص ۱۷۴، {{شابک|1-4039-6354-1}}.</ref> این مسئله سبب ایجاد درگیری با اتحادیهٔ میهنی کردستان بر سر کسب منفعت از صادرات و واردات کردستان شد. اگرچه دو حزب به توافق رسیدند که مسیر قاچاق عراق-ترکیه باید میان دو گروه تقسیم شود، اما حزب دموکرات کردستان عراق تلاشش را برای ایجاد کنترل بیشتر بر عبور کالا در داخل کردستان ادامه داد.<ref name="گوگل بوکس ۱"/>
 
طالبانی نیز اتحادی را با ایران ایجاد کرد که به آن‌ها اجازه می‌داد تا تهاجماتشان را علیه حزب دموکرات کردستان ایران در ۲۸ ژوئیه از شمال عراق هدایت کنند.<ref name="گلوبال سکیوریتی ۲">[http://www.globalsecurity.org/military/world/para/kdpi.htm گلوبال سکیوریتی، ''حزب دموکرات کردستان ایران (ک.د.پ.ای)''؛] بازدید در ۱۳ فوریه ۲۰۱۶.</ref> صدام حسینبارزانی با چشم‌انداز جنگ علیه ایران و اتحادیهٔ میهنی کردستان، از صدام حسین تقاضای مساعدت کرد. صدام نیز که این موقعیت را شانسی برای کنترل مجدد شمال عراق می‌دید، درخواست بارزانی را پذیرفت. در روز ۳۱ اوت، ۳۰ هزار نیروی عراقی به رهبری لشکر زرهی [[گارد ریاست جمهوری عراق]] به همراه نیروهای حزب دموکرات کردستان عراق، به ۳ هزار نفر پیشمرگ اتحادیهٔ میهنی کردستان در اربیل به رهبری [[کوسرت رسول علی]] حمله کردند. اربیل تصرف شد و نیروهای عراقی ۷۰۰ نفر از نیروهای پیشمرگ اتحادیهٔ میهنی کردستان و نیز [[کنگره ملی عراق|کنگرهٔ ملی عراق]]، گروهی مخالف در خارج از اربیل را اعدام کردند.
 
این حمله بر ترس آمریکا از امکان وقوع نسل‌کشی کردها، به مانند نسل‌کشی ۱۹۸۸ و ۱۹۹۱ افزود. این حرکت همچنین همچنین نقض آشکار [[قطعنامه ۶۸۸ شورای امنیت|قطعنامه ۶۸۸]] [[شورای امنیت سازمان ملل متحد]] از سوی صدام بود که سرکوب اقلیت‌های قومی عراق را ممنوع اعلام کرده‌بود. در پاسخ، مقامات دولت [[بیل کلینتون]] در [[۳ سپتامبر]] [[عملیات ضربت صحرا]] را آغاز کردند که طی آن کشتی‌های آمریکایی و [[بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس|بمب‌افکن‌های بی-۵۲ استراتوفورترس]]، ۲۷ موشک کروز را به سوی پایگاه‌های نیروی هوایی عراق در جنوب این کشور پرتاب کردند. روز بعد، ۱۷ موشک کروز دیگر نیز از کشتی‌های آمریکایی به سوی پایگاه‌های نیروی هوایی عراق پرتاب شد. ایالات متحده همچنین جنگنده‌های خود و نیز یک ناو هواپیمابر را در منطقهٔ خلیج فارس مستقر کرده و وسعت منطقهٔ پرواز ممنوع جنوبی نیز تا [[مدار ۳۳ درجه شمالی]] به سوی شمال افزایش یافت.<ref name="گلوبال سکیوریتی ۳">[http://www.globalsecurity.org/military/ops/desert_strike.htm گلوبال سکیوریتی، ''عملیات ضربت صحرا''، نوشتۀ جان پایک؛] بازدید در ۱۳ فوریه ۲۰۱۶.</ref>