باتری اتمی: تفاوت میان نسخه‌ها

پیل‌های هسته‌ای، باتری‌های با عمر بسیار طولانی (ده‌ها سال) هستند در باتری‌های فعلی اتمی بر اثر تشعشعات یک عنصر [[رادیو اکتیویته]] نظیر [[پلوتونیم]] یا.. با استتفاده از اثر [[یونیزاسیون]] [[ذرات آلفا]] و بتا منتشر شده این عناصر و جذب یونهای ایجاد شده آن‌ها به صفحات خاصی جریان کوچکی و ولتاژ کوچکی در الکترودها ایجاد شده که با جمع آن‌ها به [[ولتاژ]] و جریان مناسبی جهت استفاده در برخی از تجهیزات دست پیدا می‌نماییم ولی اکثراً به دلیل عدم جذب [[اشعه گاما|اشعه گامای]] متصاعد شده و گرمای حاصل برخی از ترکیبات با نیمه پایین رادیو اکتیویته این باتری‌ها برای استفاده بی‌خطر از آن‌ها نیاز به محفظه‌های خاص فلزی می‌باشد که هم حجم آن‌ها و هم وزن آن‌ها را بالا می‌برد و این سیستم‌ها به دلیل عدم جذب کامل پرتوها و تبدیل قسمت اعظم انرژی آن‌ها به گرما دارای راندمان بسیار پایینی هستند ولی در باتری اتمی با سیستم کنونی با استفاده از لایه‌های مختلف فلزی و تشکیل یک لایه نازک خلع کتونی بیش از ۹۰ درصد [[انرژی جنبشی]] ذرات حتی گاما تبدیل به الکترونها و یونهای آزاد شده و با استفاده از صفحات الکترودهای باردار جریان آن‌ها جذب مدار شده در نتیجه جریان برق مناسبی از ان آزاد می‌شود با توجه به جذب ۹۸ درصدی تشعشات گاما در این باتری به صورت یونی گرمای کمی در آن ایجاد شده ولی در عوض سیستم دارای ابعاد خیلی کوچکتر با راندمانی بیش از ۹۰ برابر باتری‌های فعلی است که حتی قادر به جایگزینی باتری‌های اسیدی و شیمیایی فعلی نیز می‌باشد.