شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۵:
پس از پیروزی انقلاب و استقرار [[نظام جمهوری اسلامی]] ایران، ارگان‌ها و نهادهایی چون شورای عالی تبلیغات اسلامی، دفتر تبلیغات قم، واحد تبلیغات [[حزب جمهوری اسلامی]] به فعالیت‌های تبلیغی می‌پرداختند، ولی از هماهنگی با هم برخوردار نبودند. پس از انتخاب [[ابوالحسن بنی‌صدر]] به ریاست‌جمهوری و تشکیل [[دفتر هماهنگی رئیس‌جمهور]]، نهادهای نامبرده و نیروهای مخالف بنی صدر نیازی ضروری به برخورد با تبلیغات دفتر او را حس می‌کردند. نتیجتاً در ۱۲/۵/۱۳۵۹ دفتر هماهنگی تبلیغات اسلامی تأسیس شد. مؤسسان اولیهٔ این دفتر عبارت بودند از آیات: [[سید محمد بهشتی|بهشتی]]، جنتی، [[امامی کاشانی]]، [[حقانی]]، شیرازی، [[مهدوی کنی]]، [[موحدی کرمانی]]، عبایی خراسانی، [[سیدحسین موسوی]] تبریزی، باهنر، محمدعلی شرعی، عبدالمجید معادیخواه، فلسفی و جعفری گیلانی. اعضا پس از رسمی شدن این دفتر، نام آن را به علت تشابه با دفتر هماهنگی رئیس‌جمهور به شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی عوض کردند.
 
اولین مکان این شورا در [[مدرسهٔ عالی شهید مطهری]] بود و پس از برگزاری اولین نشست شورا، غلامحسین حقانی به عنوان دبیر شورا برگزیده شد. پس از تدوین اساسنامه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جهاد سازندگی، [[سپاه پاسداران]] انقلاب اسلامی، [[سازمان تبلیغات اسلامی،اسلامی]]، [[سازمان صدا و سیما،سیمای جمهوری اسلامی ایران|سازمان صدا و سیما]]، [[بنیاد شهید و امور ایثارگران|بنیاد شهید انقلاب اسلامی،اسلامی]]، [[سازمان مجاهدین]] انقلاب اسلامی، [[دفتر تحکیم وحدت،وحدت]]، حزب [[جمهوری اسلامی]] و [[جامعهٔ روحانیت مبارز]] اعضای حقوقی شورا شدند.
 
از اولین اقدامات این شورا تشکیل ستاد بزرگداشت دههٔ فجر در بهمن ۱۳۵۹بود. این شورا به اعزام مبلغین مذهبی به کشورهای مختلف جهان پرداخت. در دوران جنگ به برنامه‌ریزی و هدایت برنامهٔ فرهنگی پرداخت. در ۱۳۶۹ ش بر اساس اساسنامهٔ جدید آن، شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی نهادی است عمومی و غیردولتی که مسئولیت برنامه‌ریزی، هماهنگی، سیاست‌گذاری و نظارت و اجرای مراسم رسمی و مناسبات عمومی نظام جمهوری اسلامی را برعهده دارد.