امپراتوری آلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

گسترش صنعتی سازی و شهرنشینی نیاز های جدیدی را برای امپراتوری به وجود آورد که لزوم به دست آوردن مستعمراتی را در مناطق دور دست مانند بریتانیا ، فرانسه ، روسیه ، اسپانیا و هلند که در قاره های مختلف سرزمین هایی را داشتند پدیدار ساخت برنامه استعماری آلمانی ها از سال ۱۸۷۸ آغاز شد که [[اتو فون بیسمارک|بیسمارک]] طرحی ها برای به دست آوردن سرزمین های جدید در قاره آمریکا عملی ساخت که البته به خاطر فشار های دولت آمریکا و استقلال بیشتر مناطق این قاره از استعمار گران قبلی ناکام ماند و آلمانی ها تنها چند جزیره کوچک در حوزه دریای کارائیب را به دست آوردند آلمانی ها از سال ۱۸۸۴ طرح استعمار آفریقا را آغاز کرده و ابتدا سرزمین [[توگو]] را به اشغال خود درآوردند سپس در سال ۱۸۸۵ سرزمین [[کامرون]] را نیز اشغال کردند در سال [[۱۸۸۸]] سرزمین [[تانزانیا]] ، [[بوروندی]] و [[رواندا|روآندا]] در شرق آفریقا را تصرف و یک فرمانداری استعماری در آن سرزمین ها دایر نمودند ، در سال ۱۸۸۹ بخش شمالی [[جزیره گینه نو]] در شرق آسیا را اشغال کردند و جزیره گینه نو به سه قسمت تقسیم شد نیمه شرقی به هلند رسید شمال به آلمان و جنوب به بریتانیا رسید در سال ۱۹۰۴ آلمانی ها سرزمین [[نامیبیا]] در جنوب باختری آفریقا را تصرف کردند و به منابع عظیم طلا و الماس جنوب باختری آفریقا دست پیدا کردند.

در چین نیز سیاست استعماری آلمان شبیه به سایر اروپاییان بود ، از آن جهت که کشور چین سرزمینی بزرگ بود و هنوز حکومت مرکزی مستقلی داشت استعمار تمام آن سرزمین برای یک دولت اروپایی میسر نبود و تقسیم آن نیز هم به دلیل مقاومت دولت مرکزی و مردم این کشور پرجمعیت و هم به خاطر اختلافات میان قدرت های استعماری عملا ممکن نبود به همین دلیل اکثر دولت های استعماری سعی در کسی امتیازات هرچه بیشتر از این سرزمین و در دست گرفتن بنادر مهم تجاری این کشور نمودند ، بریتانیا بندر مهم هنگ کنگ را به مدت ۹۹ سال اجازه و عملا اشغال کرد پرتغالی ها همین عمل را با بندر ماکائو انجام نمودند ، فرانسوی ها در بندر گوانگ جو مستقر شدند ، ژاپنی ها شبه جزیره کره و جزیره تایوان را اشغال کردند و البته آلمانی ها امتیاز اداره سیاسی ، اقتصادی و نظامی بندر [[تیانجین]] را در سال ۱۸۹۸ به مدت ۹۹ سال به دست آوردند.