لئوناردو داوینچی: تفاوت میان نسخه‌ها

دا وینچی اولین طراح هواپیما و صدها اثر معماری دیگر به‌شمار می‌رود. یکی از طرح‌های ابتکاری او لباس غواصی و زیر دریایی جنگی است. او همچنین مسلسل، تانک نظامی، ساعتی که به ساعت دا وینچی معروف است، کیلومترشمار و چیزهای دیگر را طراحی یا اختراع کرد و با استفاده از خط معکوس برای طراحی‌های خود یادداشت‌هایی را نوشته‌است، که آن‌ها را فقط در مقابل آینه می‌توان خواند. شهرت جهانی دا وینچی بیشتر به‌خاطر نقاشی‌های [[شام آخر (دا وینچی)|شام آخر]] و [[مونالیزا]] است. مارکو روسکی دربارهٔ او می‌گوید: در حالی که گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد لئوناردو وجود دارد، چشم‌انداز او از جهان اساساً منطقی است و نه اسرار آمیز، و این که روش‌های تجربی به کار گرفته شده او برای زمان خودش غیرمعمول بود.<ref>Rosci, Marco (1977). Leonardo. p. 8</ref>او راست دست است ولی با کمک تمرین یاد گرفت که با دست چپ هم کار کند او چهره ا ی زیبا و بدنی ورزیده داشت او بسیار با دقت به پدیده های هستی مینگریست وی پایه گذار علم گیاه شناسی نوین و اصول اناتومی نوین بود او بسیار کنجکاو بود و همواره دفترچه یادداشتی را به همراه داشت بعضی از نوشته های شخصی او حالت رمزنگاری شده دارد.هفت اصل داووینچی عبارت اند از کنجکاوی،تجربه اندوزی،تقویت حواس،توجه به ناشناخته ها،نگرش مجموعه ای،توجه به جسم،تفکر مرتبط

لئوناردو نقاشی دیواری [[شام آخر (دا وینچی)|شام آخر]] را برای سفره خانهٔ [[کلیسای سانتاماریا]] یا [[دله گراتسیه]] در [[میلان]] نقاشی کرد. این نقاشی با آن که تا حدی از میان رفته‌است و این تا حدی نتیجهٔ کم تجربگی هنرمند در گزینش مواد کارش بوده‌است، و با آنکه بارها بخشی از ان را ترمیم کرده‌اند، از لحاظ صوری و عاطفی، گیراترین اثر او به‌شمار می‌رود. این نقاشی، نخستین ترکیب بندی بزرگ پیکره‌ای در دورهٔ [[رنسانس]] و تفسیر قطعی مضمون آن است. این اثر هنری نشانگر صحنه‌هایی از [[شام آخر]] روزهای پایانی عمر [[مسیح]] است آنطور که [[انجیل]] به آن اشاره کرده‌است. این [[نقاشی]] بر پایهٔ [[کتاب]] [[یوحنا]]، باب ۱۳ آیهٔ ۲۱ است آنجا که [[مسیح]] می‌گوید که یکی از ۱۲ حواری‌اش به وی خیانت خواهد کرد. مسیح و دوازده حواریش در اتاقی ساده و جادار، پشت میزی دراز به موازات سطح تصویر نشسته‌اند. صحنهٔ فوق‌العاده نمایشی این نقاشی، با گنجاندن گروه حواریون در محیطی عبوس و آرام، تأکید بیشتری یافته‌است. نقاشی دیواری شام واپسین و بخشی از زندگی لئوناردو که به آفریدن آن انجامید، بر روی هم، آمیزه‌ای از تکامل هنری سدهٔ پانزدهم و نخستین بیان سبک رنسانس پیشرفته در ایتالیای اوائل سدهٔ شانزدهم هستند. این نقاشی پر آوازه‌ترین تابلوی مذهبی به‌شمار می‌رود.<ref>گاردنر، هلن، هنر در گذر زمان، تهران: انتشارات نگاه، 1391، ص 420</ref>