ترانزیستور: تفاوت میان نسخه‌ها

در ناحیه قطع ترانزیستور خاموش است. با افزایش ولتاژ بیس، ترانزیستور از حالت قطع بیرون آمده و به ناحیه فعال وارد می‌شود. در حالت فعال ترانزیستور مثل یک عنصر تقریباً خطی عمل می‌کند اگر ولتاژ بیس را همچنان افزایش دهیم به ناحیه‌ای می‌رسیم که با افزایش جریان ورودی بیس دیگر شاهد افزایش جریان بین کلکتور و امیتر نخواهیم بود. به این حالت اشباع می‌گویند و اگر جریان ورودی بیس زیادتر شود ممکن است ترانزیستور بسوزد. ترانزیستور هم در مدارات [[سیگنال آنالوگ|الکترونیک آنالوگ]] و هم در [[الکترونیک دیجیتال]] کاربردهای بسیار دارد. در مدارات آنالوگ،[[آنالوگ]]، ترانزیستور در حالت فعال کار می‌کند و می‌توان از آن به عنوان [[تقویت‌کننده]] یا [[تنظیم‌کننده ولتاژ|تثبیت کننده ولتاژ]] ([[رگولاتور]]) و … استفاده کرد. در مدارات دیجیتال ترانزیستور در دو ناحیه قطع و اشباع فعالیت می‌کند که می‌توان از این حالت ترانزیستور در پیاده‌سازی [[مدار منطقی]]، [[حافظه (رایانه)|حافظه]] و [[سوئیچ کردن|سوئیچ]] استفاده کرد. ترانزیستورترانزیستور، قلب تپندهتپندۀ الکترونیک است.

ترانزیستور از دیدگاه مداری یک عنصر سه‌پایه است که با اعمال ولتاژ به یکی از پایه هاپایه‌ها میزان [[جریان الکتریکی|جریان]] عبور کنندهعبورکننده از دو پایه دیگر را می‌توان تنظیم کرد. برای عملکرد صحیح ترانزیستور در مدار، ولتاژها و جریان‌های لازم را باید با [[مقاومت (برق)|مقاومتهامقاومت‌ها]] برای آن فراهم کرد و یا اصطلاحاً آن را [[بایاس کردن|بایاس]] کرد.

دو دسته مهم از ترانزیستورها [[ترانزیستور دوقطبی پیوندی]] (BJT) (Bipolar Junction Transistors) و [[ترانزیستور اثر میدان|ترانزیستور اثرِ میدان]] (FET) (Field Effect Transistors) هستند. ترانزیستورهای اثر میدان نیز خود به دو دستهٔ [[ترانزیستور پیوند اثر میدانی]] (JFET) و [[ماسفت|ماسفت‌]]ها (Metal -Oxide SemiConductorSemiconductor Field Effect Transistor) (ترانزیستور اثر میدان نیمه هادیهادیِ اکسید-فلز اکسید) تقسیم می‌شوند.