میراثدر زمان خوجه شاملبه منظور دفاع در برابر حملۀ شیمیایی، ۷۰۰۰۰۰ [[سنگرهای آلبانی|سنگر]] بتونی تک‌نفره در کشوریآلبانی سهساخته میلیونیشد، نیزو می‌شوداین در حالی بود که جمعیت کشور نزدیک به سه میلیون نفر بود. قرار بود از این سنگرها به عنوان محلی برای دیدبانی و تیراندازی با [[جنگ‌افزار شیمیایی]] استفاده شود.<ref>''[http://www.washingtonpost.com/ac2/wp-dyn/A61698-2005Jan9?language=printer Albania's Chemical Cache Raises Fears About Others]'' – ''[[واشینگتن پست|The Washington Post]]'', Monday 10 January 2005, Page A01</ref> این سنگرها بسیار محکم و با قابلیت حمل و نقل ساخته شده بودند با این قصد که به راحتی با جرثقیل یا هلیکوپتر، در حفره از پیش آماده شده، قرار داده شوند. این سنگرها، انواع گوناگونی داشتند که شامل سنگر تیربار، سنگرهای ساحلی، تأسیسات دریایی زیرزمینی و حتی محلی برای استقرار نیروی هوایی در کوهستان و سنگرهای زیرزمینی نیز می‌شد. ساخت [[سنگرهای آلبانی]] از ۱۹۶۷ تا ۱۹۸۶ (نزدیک به بیست سال) به طول انجامید.<ref>{{cite book|title=The Trauma Controversy: Philosophical and Interdisciplinary Dialogues|editor=Brown Golden, Kristen|editor2=Bergo, Bettina|author1=Galaty, Michael L.|author2=Stocker, Sharon R.|author3=Watkinson, Charles|chapter=The Snake That Bites: The Albanian Experience of Collective Trauma as Reflected in an Evolving Landscape|page=176|publisher=SUNY Press|year=2009|isbn=978-1-4384-2819-2}}</ref>
