[[پرونده:Emile Berliner with phonograph.jpg|چپ|بندانگشتی|۴۵۰پیکسل|[[امیل برلینر]] با گرامافون ضبط دیسکی. او برای اولین بار در سال ۱۸۸۹ صفحه دیسکی را به بازار عرضه کرد.]]
[[توماس ادیسون....]] در دهه ۱۸۷۰ میلادی اولین دستگاه [[گرامافون|فونوگراف]] را ساخت و از [[فویل آلومینیومی]] نازکی برای ضبط صدا استفاده کرد. پس از آن از [[استوانه|استوانه‌هایی]] که با [[موم]] آغشته شده بودند برای ضبط استفاده شد. این استوانه‌ها می‌توانستند به راحتی از دستگاه فونوگراف خارج و دوباره درون آن قرار گیرند بی آنکه به محتوای صوتی ضبط شده آن‌ها آسیبی وارد شود. صفحه‌های دیسکی شکل گرامافون در اواخر دهه ۱۸۰۰ ساخته شد هرچند جایگزنی و استفاده متداول از آن‌ها به جای استوانه‌ها تا اواخر دهه ۱۹۲۰ به طول انجامید. حتی زمانی که فرمت‌های جدید مانند [[نوار کاست]] به‌طور انبوه به بازار عرضه شد بیشترین سهم بازار به صفحه‌های دیسکی گرامافون تعلق داشت.<ref>{{یادکرد وب|کد زبان=en-US|تاریخ=2016-05-29|نشانی=http://www.iamtheindustry.com/blog/2016/05/29/vinyl-records-vs-compact-disc-why-vinyl-sales-are-increasing/|عنوان=Vinyl Records Vs. Compact Disc: Why Vinyl Sales Are Increasing? - I Am The Industry|بازبینی=2016-09-22}}</ref>
