گاسترین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''گاسترین''' یک [[هورمون]] پپتیدی است <ref>{{یادکرد وب|نشانی= http://www.aftabir.com/dictionaries/word/91591/گاسترین-Gastrin|عنوان = گاسترین |زبان =فارسی}}</ref> که باعث تحریک ترشح اسید معده و تحریک رشد مخاط معده می‌شود.

گاسترین از سلول‌های گاسترینی در غدد پیلوری انتهای دیستال معده ترشح می‌شود. <ref>{{یادکرد وب|نشانی= http://ehr2.behdasht.gov.ir/lab/test/printTest/169|عنوان = آزمایش گاسترین |زبان =فارسی}}</ref> به هنگام ورود غذاهای پروتئین‌دار به انتهای آنتری معده، برخی [[پروتئین|پروتیین‌ها]] اثر تحریکی بر سلول‌های گاسترینی غدد پیلور می‌گذارند و باعث آزادی گاسترین به خونی می‌شود که به سلول‌های ECL (شبه انتروکرومافین) معده می‌روند. این روند منجر به آزادسازی [[هیستامین]] به عمق غدد اسیدساز می‌شود و هیستامین ترشح معدوی [[هیدروکلریک اسید|اسیدکلریدریک]] را به سرعت تحریک می‌کند. گاسترین از [[دوازدهه]] و [[لوزالمعده]] نیز ترشح می‌شود. <ref>{{یادکرد وب|نشانی= http://doctorfaridi.blogfa.com/post/144

در سال ۱۹۰۵ برای اولین بار وجود این [[هورمون]] توسط جان سیدنی پیشنهاد شد و در سال ۱۹۶۴ این هورمون جداسازی شد. در همان سال نیز ساختار گاسترین تعیین گردید.

[[ژن]] مربوط به این هورمون، در بازوی بلند [[کروموزوم]] ۱۷ قرار دارد.

هورمون گاسترین بیشتر از آنتروم معده ترشح می‌شود؛ گاسترین یک هورمون پپتیدی خطی است که توسط سلول‌های نورواندوکرین G که در آنتروم [[معده]] و گاهی در سایر مناطق دستگاه گوارش از جمله [[دوازدهه]] قرار دارند ترشح شده و وارد جریان خون می‌شود. گاسترین سبب ترشح اسید معده و رشد سلول‌های شبه انتروکرومافین مترشحه هیستامین، در مخاط معده می‌شود.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.razilab.ir/view_test.aspx?myID=MTY3 |عنوان=Gastrin, Serum | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی= ۱۴ اکتبر ۲۰۱۶}}</ref>

گاسترین به سه شکل دیده می‌شود:

گاسترین در پاسخ به برخی محرک‌ها ترشح می‌شود؛ این محرک‌ها عبارتند از:

* برخی از اسیدهای آمینه (اسیدهای آمینه در معده موجب تحریک ترشح گاسترین می‌شود)

ترشح گاسترین در پاسخ به برخی عوامل مهار می‌شود؛ این عوامل عبارتند از:

* افزایش [[اسید کلریدریک]] در معده

* تحریک رشد مخاط معده

* تأثیرتاثیر روی اسفنگتر مری

|پیوند = http://en.wikipedia.org/wiki/Gastrin