غیرفعال‌سازی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''
به عنوان یک تکنیک، ''غیرفعال سازی'' به
== تاریخچه ==
خط ۸:
== چگونگی ==
بسیاری از فلزاتی که در معرض هوا قرار می گیرند، به صورت طبیعی یک لایه سخت تقریباً خنثی بر روی سطح‌شان تشکیل می دهند.
''غیرفعال سازی'' معمولا بر روی سطوح فولادهای زنگ‌نزن خودبه‌خود اتفاق می افتد، اما ممکن است گاهی لازم باشد برای کمک به این فرایند با روش های اسید اکسیدکننده کمک کرد. بر خلاف فرایند [[اسیدشویی]]، هیچ لایه فلزی از سطح در طول عملیات ''غیرفعال سازی'' با کمک اسید حذف نمی شود. با این حال، کیفیت و ضخامت لایه غیرفعال در طی فرایندهای تسریع کننده با اسید به سرعت افزایش می یابد. ممکن است شرایطی وجود داشته باشد که در طی عملیات های اسیدی با اسید‌نیتریک، فرایندهای اسیدشویی و غیرفعال سازی به طور پشت سرهم (و نه همزمان) رخ دهد. اسید نیتریک تنها می تواند سطوح فولاد ضدزنگ را "غیرفعال" کند. این اسید برای "[[اسیدشویی]]" فولادهای ضدزنگ مناسب نیست.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=http://www.euro-inox.org/pdf/map/Passivating_Pickling_EN.pdf|عنوان=Pickling and passivating stainless steel|نام خانوادگی=Crookes|نام=Roger|تاریخ=2007|ناشر=Euro Inox|شابک=9782879972244|مکان=Brussels|زبان=English}}</ref>
رفتار [[آند (شیمی)|آند]]ی یک فلز با قابلیت غیرفعال سازی دارای دو بخش است:
| |||