زبان فارسی نو: تفاوت میان نسخه‌ها

'''پارسی دری''' یا '''فارسی دری''' نام [[زبان فارسی|زبان فارسی نو]] است. نامی است که در ابتدایی‌ترین برهه‌های تاریخی به [[زبان فارسی|زبان ادبی پارسی نو]] داده می‌شده و کاربرد آن از صدهٔصده‌ی دهم میلادی به بعد به‌طور گسترده در نوشته‌های [[زبان عربی|عربی]] (همچون [[استخری]]، ص۳۱۴؛ [[مقدسی]]، ص۳۳۵؛ [[ابن حوقل]]، ص۴۹۰) و متوننوشته‌های پارسی تصدیق شده‌است.<ref>[http://www.iranicaonline.org/articles/dari Gilbert Lazard, 1994, ''DARI'', ''Encyclopaedia Iranica'']</ref>

در منابع دوران اسلامی، نام زبان پارسی را «پارسی دری» و «دری» نیز نوشته‌اند و تمامی آنهاآن‌ها نشان می‌دهد که «دری» یک نوع خاص از زبان پارسی است و این زبان ادامهٔادامه‌ی شاخه‌ای از [[زبان پارسی میانه|پارسی میانه]] در [[خوارزم]] است.<ref>The language known as New Persian, which usually is called at this period (early Islamic times) by the name of Parsi-Dari, can be classified linguistically as a continuation of Middle Persian, the official religious and literary language of Sassanian Iran, itself a continuation of Old Persian, the language of the Achaemenids. Unlike the other languages and dialects, ancient and modern, of the Iranian group such as Avestan, Parthian, Soghdian, Kurdish, Pashto, etc. , Old Middle and New Persian represent one and the same language at three states of its history. It had its origin in Fars and is differentiated by dialectical features, still easily recognizable from the dialect prevailing in north-western and eastern Iran.

دری صفت زبان فارسی است و به زبان فاخر و ادبی یا کتابی اطلاق می‌شده که در سراسر ایران و ماوراء النهر رواج داشته است. با وجود اصرار برخی بر جدایی دری از فارسی، اما هیچ نشانی که دلالت بر وجود دو زبان یا دو گونۀگونه‌ی زبانی متفاوت به نام فارسی و دری بکند در تاریخ زبان فارسی دیده نشده است. در منابع غربی به فارسی افغانستان Afghan Persian می‌گویند.<ref name="www.sil.org">{{cite web|url=http://www.sil.org/iso639-3/documentation.asp?id=prs |title=Documentation for ISO 639 identifier: prs |publisher=Sil.org |date=18 January 2010 |accessdate=19 August 2013}}</ref>