ساحل برده (آفریقای غربی): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴:
 
== تاریخ ==
منابع اروپایی شروع به مستندسازی توسعه تجارت در این منطقه و ادغام آن در تجارت برده آتلانتیک در سال ۱۶۷۰ کردند. تجارت برده در قرن‌های هجدهم و نوزدهم چنان گسترده بود که «جامعهٔ اقیانوس اطلس» شکل گرفت.<ref>قانون، رابین. ''ساحل برده غرب آفریقا 1550-1750: تأثیر برده بر تجارت اقیانوس اطلس در جامعه آفریقایی''. Clarendon Press, Oxford، 1991. p. 307</ref> تجارت برده توسط [[پرتغال|پرتغالی‌ها]]، [[هلند|هلندی‌ها]]، [[فرانسه|فرانسوی‌ها]] و [[بریتانیا]] انجام می‌شد. بردگان به دنیای [[بر جدید|جدید]] و بیشتر به [[برزیل]] و [[کارائیب]] رفتند. بنادری که در آنها بردگان از آفریقا صادر می‌شدند عبارتند از [[اویده، بنین|Ouidahاویده]]، [[لاگوس]]، [[Aného]] (کوچک پوپو)، [[گراند پوپو، بنین|بزرگ پوپو]]، [[اگوی|Agoué]]، [[Godomey|Jakin]]، [[پورتو نووو]]، و [[Badagry]].
 
محققان تخمین می‌زنند که بین دو تا سه میلیون برده از این منطقه صادر شده و برای تولید کالاهای مانند الکل و تنباکو از آمریکا و پارچه‌های اروپایی استفاده می‌شدند. برآوردهای فعلی این است که حدود ۱۲ میلیون آفریقایی در سراسر ساحل اقیانوس اطلس از غرب آفریقا حمل شدند، اگر چه تعداد برده خریداری شده توسط معامله گران به میزان قابل توجهی بالاتر بود.<ref>[[Ronald Segal|رونالد سیگال]]، ''دیاسپور سیاه: پنج قرن تجربه سیاه در خارج از آفریقا'' (نیویورک: فرار، استراوس و گیرو، 1995)</ref><ref>التیس، دیوید و ریچاردسون، دیوید، "بازی اعداد". در: Northrup, David: ''تجارت برده اقیانوس اطلس''، ویرایش دوم، شرکت هواتون مایفلین، 2002، ص. 95</ref><ref>باسیل دیویدسن. ''تجارت بردگان آفریقا''.</ref>