سیر و سلوک: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Heydari220 (بحث | مشارکت‌ها)
توضیح بیشتر معنای سیر وسلوک
اشتباهات اصلاح شد, دستور زبان اصلاح شد
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه ویرایش با برنامهٔ اندروید
خط ۲:
'''سیر و سلوک''' .(ترکیب عطفی، اِمرکب) در لغت به معنی طی طریق و راه پیمودن و ریاضت کشیدن .([[لغت‌نامه دهخدا]]) یعنی پیمودن راه و سیر، یعنی تماشای آثار و خصوصیات منازل و مراحل بین راه<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=رساله اللب اللباب در سیر و سلوک|نام خانوادگی=تهرانی|نام=سید حسین|ناشر=نشر حکمت|سال=1366|شابک=|مکان=|صفحات=25}}</ref>
 
حقیقت سیرو سلوک چیزی جز سفر نیست سفر به سوی کمال انسانی که همان عرفان و لقای الهی است. این سفر آگاهی هایی می طلبد و زمانی دارد و زبانی مبدئی دارد و مقصدی مقاطعی دارد دارد و منازلی آدابی دارد و آفاتی مرکبی میطلبد و راکبی همراهانی دارد و راهزنانی راهنمایی میخواهد و توشه راهی حالاتی به ارمغان می آورد و مقاماتی و همه این ها نیازمند بحث و بررسی است<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=|عنوان=سیرو سلوک طرحی نو در عرفان شیعی|نام خانوادگی=رضائی تهرانی|نام=علی|تاریخ=2012|ناشر=مولف|سال=1392|شابک=|مکان=قم|صفحات=}}</ref>در حقیقت حرکت انسان در درون خود و گذشتن از نفس حیوانی و رسیدن به نفس انسانی وعبور از نفس انسانی و رسیدن به مبدا هستی و به ظهور رسیدن صفات خدای تعالی در انسان را میتوان سیر وسلوک نامید در دید سالکان انسان ازقبل از ورود به عالم خاکی نزد حق تعالی است بعد از حرکت و نزول به دنیا گرفتار مانع هایی میشود نسبت به خدا یا همان مکان و موضعی که قبل از ورود به دنیا داشته این موانع همان حجاب نامیده میشود که به ظلمانی (تعلقات مادی و اخلاق رذیله)و حجاب نورانی تقسیم میشود که سالک الی الله با پاره کردن این حجاب ها به لقای حق نائل میگردد.
 
برخی در تبیین سیر و سلوک گفته‌اند: «سلوک عبارت از سیر الی الله، و سیر فی الله است، سیر الی الله نهایت دارد، امّا سیر فی الله نهایت ندارد، یعنی سلوک عبارت از رفتن است، از اقوال و افعال و اخلاق بد، یا اقوال و افعال و اخلاق نیک و از هستی خود، به هستی خدای، چون سالک با اقوال و افعال و اخلاق نیک ملازمت نماید، انوار معارف بر وی ظاهر می‌گردد و حقایق اشیاء گاهی بر وی منکشف شود و از هستی خود بمیرد و به هستی خدای زنده گردد.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فصوص الحکم بر فصوص الحکم|نام خانوادگی=حسن‌زاده آملی|نام=حسن|ناشر=نشر مرکز فرهنگی رجاء|سال=1365|شابک=|مکان=|صفحات=309}}</ref>
 
== منابع ==
{{پانویس}}