[[پیر بوردیو]] هر فرهنگ لغتی را حاوی [[سوگیری]] میداند و در این رابطه بر این [[عقیده]] است که تمام فرهنگ نامههافرهنگنامهها، اعم از [[جامعهشناسی]]، [[مردمشناسیانسانشناسی]]، [[فلسفه]] و غیرهغیره، اغلب [[قلدری|زورگویانه]] هستند. او علت این امر را این میداند که آنها در [[تظاهر]] به [[توصیف]]، در واقع به برخی [[واژه|واژگان]]ها [[مشروعیت]] میدهند. او فرهنگ نامههافرهنگنامهها را [[ابزار|ابزارهایی]]هایی میداند برای ساخت [[واقعیت|واقعیتی]]ی که مدعی [[ثبت]] آن اند،آناند، و مدعی است آنها میتوانند [[مولفنویسنده|مولفانمؤلفان]] و [[مفاهیممقوله (کانت)|مفاهیمی]] را که وجود ندارند به وجودبهوجود بیاورند و برو، عکسبرعکس، دربارهٔ مفاهیم یا مولفانیمؤلفانی که وجود دارند خاموش بمانند.<ref name="d">[[پیر بوردیو]]. ''درسی دربارهٔ درس-''. اثر پیر بوردیو- ترجمهترجمهٔ [[ناصر فکوهی-]]. تهران: [[نشر نی -]]، چاپ اولاول، ۱۳۸۸-۱۳۸۸، صفحهٔص ۷۹.</ref>