پیر پائولو پازولینی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۵:
 
== زندگی‌نامه ==
پازولینی در ۱۹۲۲ در [[بولونیا]] به دنیا آمد. او از فیلمسازان نسل دوم سینمای بعد از جنگ ایتالیا است که علاوه بر فیلم‌سازی، در نوشتن رمان، شعر و نقدهای سینمایی و فرهنگی نیز دست داشته‌است. سینمای پازولینی آمیزه‌ای از شعر، [[استعاره]]، [[اسطوره‌شناسی]]، [[روان‌شناسی]] و [[دیالکتیک]] [[مارکسیسم|مارکسیستی]] است. وی فعالیت اشفعالیت‌اش را در سینما با نوشتن فیلم‌نامه [[شب‌های کابیریا]] برای [[فدریکو فلینی]] آغاز کرد. فیلم [[انجیل به روایت متی (فیلم)|انجیل به روایت متی]] او روایتی از زندگی عیسی مسیح می‌باشد. تمام فیلم با بازیگران غیر حرفه‌ای و در لوکیشن‌های بدیع و خیره‌کننده ایتالیا فیلمبرداری شده‌است.
 
بسیاری از فیلم‌های پازولینی، اقتباس‌های مدرن از آثار کلاسیک ادبی جهان اندجهان‌اند که با تاویل ویژه او ارائه شده‌اند، آثاری چون [[ادیپ شهریار]]، [[مده‌آ (فیلم ۱۹۶۹)|مده‌آ]]، [[دکامرون]]، [[حکایت‌های کانتربوری (فیلم)|حکایت‌های کانتربوری]] و [[داستان‌های عشقی هزار و یک شب]]. آخرین فیلم پازولینی قبل از مرگ، فیلمی است با نام [[سالو]] یا [[۱۲۰ روز در سودوم]] که پازولینی فیلم‌نامه آن را با کمک [[رولان بارت]] بر اساس داستان غریب و [[پورنوگرافیک]] [[مارکی دوساد]] نوشته‌است و بیانیه‌ای است علیه فساد اخلاقی [[فاشیسم]] ایتالیا.
 
پازولینی نه تنها یک فیلمساز، بلکه شاعر و نظریه‌پرداز سینما نیز بوده‌است. مقاله [[سینمای شعر]] که او در ژوئن ۱۹۶۵ در نخستین فستیوال فیلم پزارو قرائت کرد و در اکتبر ۱۹۶۵ در نشریهٔ [[کایه دو سینما]] منتشر شد، یکی از مهم‌ترین مقاله‌هایی است که در بارهٔ ماهیت شعرگونهٔ سینما و زیبایی‌شناسی آن نوشته شده و از اعتبار آکادمیک و تحلیلی بسیاری برخوردار است. پازولینی یک [[همجنس‌گرایی مردانه|همجنسگرای]] [[آشکارسازی|آشکار]] بود و در تعداد معدودی از فیلم‌هایش نیز به رابطه همجنسگرایانه پرداخت. او در بخشی از مصاحبه با جان هلیدی گفته‌است: