ویکی‌پدیا:محتوا: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Alavitehrani (بحث | مشارکت‌ها) |
Alavitehrani (بحث | مشارکت‌ها) |
||
خط ۷:
== فهرست‌های موضوعی ==
ایشان در اسفند ماه سال 1035 شمسی در خاندانی از اهل فضیلت وتقوا دیده به جهان گشود و پدرش نام محمدرضا و لقب «شمس الدین» را برایش برگزید. اجدادش تا پنج قرن پیش، همگی از علما و روحانیون نامدار عصر خویش بودند. پدر بزرگوارش «آیت الله سیدمحمدباقر علوی تهرانی» از علمای تهران و مادرش نیز زنی فاضله بود که در دانشسرا تحصیل کرده و معلم قرآن بود. سیدمحمدرضا از پنج سالگی تحصیلات رایج آن روزگار را شروع نمود وسپس با تغییر شیوه تحصیلی، به تحصیل علوم حوزوی مشغول و دروس سطح را نزد علمای بزرگ تهران طی نمود. در ادبیات، منطق، اصول، هیأت، فلسفه و عرفان از محضر اساتید نامداری همچون آیات عظام «شاه آبادی»، «شعرانی»، «محمدتقی آملی»، «احمد آشتیانی»، «مهدی آشتیانی»، «سید کاظم عصار» و «فاضل تونی» بهره برد. همزمان با تحصیلات حوزوی، در رشته حقوق دانشگاه تهران نیز به مشغول به تحصیل شد. سپس برای تکمیل تحصیلات حوزوی، به شهر مقدس قم مشرف شد و در آنجا از درس اساتید و مراجع عالیقدر زمان، همچون آیات عظام «بروجردی»، «حجت»، «امام خمینی(ره)»، «محقق داماد»، «گلپایگانی» و «علامه طباطبایی» استفاده نمود. ایشان با سختکوشی فراوان به درجه اجتهاد نائل آمد و ازآیات عظام «امام خمینی(ره)»، «خویی»، «حکیم»، «کاشف الغطا» و «اصطهباناتی» اجازاتی در اجتهاد اخذ نمود. در سال 1345 شمسی با ارتحال پدر بزرگوارش به تهران عزیمت نمود و به جای پدر در «مسجد علوی» واقع در خیابان مصطفی خمینی، کوچه علوی، به ترویج معارف الهی و اقامه جماعت پرداخت و در «مسجد سپهسالار قدیم» واقع در بازارچه مروی به تدریس دروس حوزوی در مقطع سطح و خارج مشغول شد. در سال 1351، به امر مراجع وقت همچون آیت الله سیداحمد خوانساری، به «مسجد حضرت امیر«علیه السلام»» در خیابان کارگرشمالی آمد و به تبلیغ، تعلیم و تدریس و اقامه جماعت پرداخت. در همان سال نیز در مجاورت مسجد «مکتب حضرت امیر«علیه السلام»» را بنا نهاد. در دهه پنجاه و شصت، اهتمام جدی ایشان به تعلیم مبانی دینی به جوانان مخصوصا دانشگاهیان بود. در مکتب حضرت امیر«علیه السلام»، معارف دینی از اعتقادات، آشنایی با مکاتب و نحله ها، تاریخ، اخلاق و سیره، قرآن و حدیث توسط ایشان و جمعی از اساتید فاضل حوزوی برای قشرهای جامعه ارائه می شد. ارادت خاص به ساحت مقدس اهل بیت«علیهم السلام» از جلوه های رفتاری ایشان بود. همواره در مجالس عزاداری اهل بیت«علیهم السلام» چه در مسجد و چه در بیت خویش، سعی و همت خود را بکار گرفته و شخصاً هم در تجهیز آن کمک می کردند. می فرمود: «مجلس، هم باید مجلس قال باشد و هم حال» یعنی هم از معارف اهل بیت«علیهم السلام» گفته شود و هم عزاداری و ذکر مصیبت انجام شود. ایشان همچنین تاکید بسیاری بر برگزاری هرچه با شکوه تر اعیاد غدیر و نیمه شعبان داشت و آن دو را هویت اعتقادی شیعه می دانست. او که در حدود 24 سال به فعالیت در مسجد حضرت امیر«علیه السلام» پرداخته بود، سرانجام در 23 آبان ماه 1375 شمسی در اولین روز ماه رجب «روز ولادت حضرت امام محمدباقر«علیه السلام» »، دعوت حق را لبیک گفت و به سرای باقی شتافت. پیکر ایشان با حضور گسترده مردم از منزل تا مسجد تشییع شد و پس از اقامه نماز به امامت آیت الله شبیری زنجانی، به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی«علیه السلام» منتقل شد و در آن مکان مقدس و در جوارضریح آن بزرگوار به خاک سپرده شد.
=== مرور کلی ===
| |||