'''قانون اساسی عثمانی - 1876 (1254 شمسی)''' ({{Lang-ota|قانون اساسى}} ؛ {{Lang-tr|{{italics correction|Kanûn-u Esâsî}}}} ؛ {{Lang-en|"[[Basic Law]]"}}) <ref> برای یک ترجمه علمی انگلیسی از قانون اساسی عثمانی، Tilmann J. Röder، تفکیک قدرت: دیدگاه های تاریخی و تطبیقی، در: Rainer Grote و Tilmann J. Röder، مشروطه در کشورهای اسلامی (انتشارات دانشگاه آکسفورد 2012)، ص. 321-3372. این مقاله شامل اسناد زیر است: قانون اساسی (Kanun esasy) امپراتوری عثمانی (هفتم ژیلیجیج 1293/23 دسامبر 1876)؛ قانون 130 در مورد مرور برخی از مقررات قانون اساسی 7 ژانویه 1293 (5th Sha'ban 1327 / August 8، 1909)؛ قانون شماره 318 اصلاح مقالات 7، 35 و 43 اصلاح شده در پنجم 1337 شهاب (دوم رجب 1332 - 15 مه 1914)؛ قانون شماره 80 اصلاح ماده 102 قانون اساسی 7 ژانویه 1293 و مقررات 7 و 43 اصلاح شده در 2 رجب 1332 (26th Rebi'ü-'l-Evvel 1333 - 29 ژانویه 1914)؛ قانون شماره 307 اصلاح ماده 76 قانون پنجم 1337 (پنجمین جلسه شورای اسلامی 1334 - 25 فوریه 1916)؛ قانون بازنگری هنر تجدید نظر. 7 قانون اساسی 26th Rebi'ü-'l-Evvel 1333 و حذف هنر تجدید نظر شده است. 35 دومین رجب 1332 (چهارم Jumada-'l-Ula 1334 - 25 فوریه 1916)؛ قانون شماره 370 اصلاح ماده 72 قانون اساسی 7 ژانویه 1293 (15th Jumada-'11-Ula 1334 - 7 مارس 1916)؛ قانون 102 اصلاح هنر. 69 قانون اساسی (8th Jumada-'l-Ula 1334 - 21 مارس 1918). </ref> اولین [[قانون اساسی]] [[امپراتوری عثمانی]] بود. <ref> برای ترجمه انگلیسی مدرن قانون اساسی و قوانین مربوط به آن، Tilmann J. Röder، تفکیک قدرت: دیدگاه های تاریخی و مقایسهای، در: Grote / Röder، مشروطه در کشورهای اسلامی (مطبوعات دانشگاه آکسفورد 2011). </ref> توسط اعضای گروه جوانان عثمانی، به ویژه [[مدحت پاشا]] ، در سلطنت سلطان [[عبدالحمید دوم]] (1254-1287 شمسی) نوشته شد، این قانون اساسی تنها در مدت دو سال، از 1254 تا 1256 در دورانی که به عنوان [[دور اول مشروطیت در امپراطوری عثمانی|اولین دوره اساسی قانون اساسی]] شناخته شده، برقرار بود. بعدها پس از انقلاب جوانان ترک در سال 1286 و آغاز دوره ای به نام دوره دوم قانون اساسی، دوباره به اجرا درآمد و اصلاح شد تا قدرت بیشتری را از سلطان و [[Senate of the Ottoman Empire|مجلس سنا]] به مجلس [[مجلس نمایندگان عثمانی|نمایندگان]] انتخاب شده واگذار کند.
در جریان تحصیلات خود در اروپا برخی از اعضای جوان و نخبه عثمانی به این نتیجه رسیدند که راز موفقیت در اروپا نه تنها به دلیل دستاوردهای فنی آن، بلکه به موجب سازمان های سیاسی آن است. علاوه بر این، روند اصلاحات خود بخش کوچکی از این نخبگان را بر آن داشت که دولت قانون اساسی یک بازاندیشی مطلوب در مورد حکومت استبدادی خواهد بود و فرصتی بهتر برای تأثیرگذاری در سیاست را فراهم خواهد کرد. حکومت ضعیف سلطان [[عبدالعزیز یکم|عبدالعزیز]] منجر به برکناری وی در سال 1254 شد، که پس از چند ماه سردرگمیِ حکومت، منجر به اعلام قانون اساسی عثمانی شد و سلطان جدید [[عبدالحمید دوم]] متعهد شد که از آن حمایت کند. <ref>{{Cite book|last=Cleveland|first=William|title=A History of the Modern Middle East|year=2013|publisher=Westview Press|location=Boulder, Colorado|isbn=0813340489|page=79}}</ref>
