این کتاب مجموعهٔ تقریرات هفتادویک‌گانهٔهفتاد و یک گانهٔ مولاناست که در طول سی سال در مجالس فراهم آمده‌است.<ref>Franklin Lewis, <nowiki>''</nowiki>Rumi: Past and Present, East and West<nowiki>&</nowiki>nbsp;— The Life, Teachings, and Poetry of Jalal al-Din Rumi<nowiki>''</nowiki>, Oneworld Publications, 2000, Chapter 7</ref> این سخنان توسط پسر او، سلطان ولد، یا یکی دیگر از مریدان یادداشت شده و بدین‌صورت درآمده‌است. نثر این کتاب درون‌مایه‌ای از مطالب [[عرفانی]] [[دینی]] و [[اخلاقی]] دارد، ساده و روان است، سبکی محاوره‌ای دارد و اصطلاحات پیچیده در آن دیده نمی‌شود.<ref>“As Safa points out (Saf 2:1206) the Discourse reflect the stylistics of oral speech and lacks the sophisticated word plays, Arabic vocabulary and sound patterning that we would except from a consciously literary text of this period. Once again, the style of Rumi as lecturer or orator in these discourses does not reflect an audience of great intellectual pretensions, but rather middle-class men and women, along with number of statesmen and rulers”” (Franklin Lewis, Rumi: Past and Present, East and West, Oneworld Publications, 2008 (revised edition). p. 292)</ref> ترجمه انگلیسی کتاب نخستین بار به وسیلهٔ [[آرتور آربری]] با عنوان «گفتمانهای رومی» در سال ۱۹۷۲ منتشر شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Discourses of Rumi|نشانی=https://www.worldcat.org/oclc/58388370|ناشر=Curzon Press|تاریخ=1972|شابک=0203696255|oclc=58388370|نام=A.J|نام خانوادگی=Arberry|سال=1972|صفحات=|زبان=English}}</ref> ترجمه دوم کتاب توسط [[ویلر تکستون|ویلر تگستون]]، تحت عنوان «آیاتِ غیب: گفتمانهای جلال‌الدین رومی» در سال ۱۹۹۴ به چاپ رسید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Signs of the unseen : the discourses of Jalaluddin Rumi|نشانی=https://www.worldcat.org/oclc/28633958|ناشر=Threshold Books|تاریخ=1994|مکان=Putney, Vt|شابک=0939660342|oclc=28633958|نام=Wheeler|نام خانوادگی=Thackston|سال=1994|صفحات=|زبان=English}}</ref>
==== مجالس سبعه ====
خط ۲۴۶:
==== مکاتیب ====
{{اصلی|مکتوبات (مولوی)}}
(همچنین مشهور به مکاتیب) مجموعهٔ نامه‌های صدوپنجاه‌گانهٔصد و پنجاه گانهٔ مولاناست به معاصرین خود و دو نسخهٔ آن در کتابخانهٔ دارالفنون اسلامبول موجود است. این نامه‌ها به زبان فارسی تصنیف شده‌اند و مخاطب آنها شاگردان، اعضای خانواده، دولتمردان و افراد صاحب نفوذ است. نامه‌های رومی نشان از اداره جامعه‌ای از شاگردان که در اطراف وی گرد آمده بودند می‌دهد. بر خلاف سبک فارسی دو اثر منثور قبلی، نامه‌ها به صورت آگاهانه‌ای پیچیده و مطابق با سبک مکاتبه با نجیبان، دولتمردان و پادشاهان نوشته شده‌اند.<ref>Franklin Lewis, Rumi: Past and Present, East and West, Oneworld Publications, 2008 (revised edition). p. 295:“In contrast with the prose of his Discourses and sermons, the style of the letters is consciously sophisticated and epistolary, in conformity with the expectations of correspondence directed to nobles, statesmen and kings"</ref>
