عبدالله فراهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| نام = '''میرزا عبدالله فراهانی'''

| توضیح_تصویر = '''میرزا عبدالله فراهانی'''

'''میرزا عبدالله فراهانی''' (۱۲۲۲ خورشیدی، [[تهرانشیراز]] - ۱۲۹۷ خورشیدی<ref name="Aftab">{{یادکرد وب| نشانی = http://www.aftabir.com/lifestyle/view/64669/میرزا-عبدالله-فراهانی| عنوان = میرزا عبدالله فراهانی| تاریخ بازدید = شهریور ۱۳۹۰| تاریخ = ۲۲ شهریور ۱۳۸۵| ناشر = وبگاه آفتاب}}</ref>)، استاد برجستهٔ [[موسیقی ایرانی]] و نوازندهٔ سرشناس [[سه‌تار]] و [[تار]] بود. او از چهره‌های تأثیرگذار در موسیقی ایرانی بود و [[ردیف (موسیقی)|ردیف]] موسیقی ایرانی را به نظم درآورد. میرزا عبدالله، فرزند [[آقاعلی اکبر خان فراهانی|آقاعلی‌اکبر]]، نوازندهٔ تار دوران [[ناصرالدین‌شاه]] و پدر [[احمد عبادی]] نوازندهٔ بزرگ [[سه‌تار]] بود.

میرزا عبدالله، دومین فرزند [[آقا علی‌اکبر فراهانی]] (بعد از میرزا حسن) بود و در سال ۱۲۲۲خورشیدی ([[۱۲۶۱ (قمری)|۱۲۶۱]] قمری) در شیراز زاده شد. وی نخستین آموزش‌های خود را نزد برادر بزرگترش میرزا حسن گذراند و پس از آن نزد پسر عمو و ناپدریش [[آقا غلامحسین]] آموزش‌های خود را تکمیل کرد<ref name="Aftab" /> و به برادر کوچکتر خود [[آقا حسینقلی]] هم آموخت.<ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی۱=اکبرزاده|نام۱=پژمان|عنوان=موسیقی دانان ایرانی (جلد سوم)|تاریخ=۱۳۸۷|ناشر=نشر روشنک / انجمن میراث ایران|مکان=تهران / لوس آنجلس|شابک= 946-93867-8-5|صفحه=صفحهٔ ۱۲|تاریخ بازبینی=6 فوریه 2017}}</ref>

میرزا عبدالله تنها در سال ۱۲۸۴ خورشیدی صفحاتی را با همکاری کمپانی گرامافون ضبط می‌کند که تنها آثار شنیداری از وی می‌باشد که باقی مانده‌است که در ابتدا در مجموعه‌ای به نام گنج سوخته به کوشش فرهنگ رجایی و بعدها به صورت تکمیل شده در مجموعه‌ای به نام گلبانگ سربلندی به کوشش [[بهمن کاظمی]]، [[وهرز پوراحمد]] و [[مهدی فراهانی]] منتشر شد.{{<ref>گلبانگ سربلندی، بهمن کاظمی، وهرز پوراحمد، مهدی فراهانی، انتشارات فرهنگستان هنر، زمستان 1389، ISBN: 978-964-232-100-1</ref>مدرک}}

{{خانواده آقا علی‌اکبر فراهانی}}