فرانسه در آغاز [[سده شانزدهم (میلادی)]] درصدد بود تا محاصره‌ای را که [[خاندان هابسبورگ]] ایجاد کرده بود، درهم شکنند. این موضوع در سال [[۱۵۵۶ (میلادی)]] با کناره‌گیری [[کارل پنجم|شارل پنجم]] از سلطنت اسپانیا و مقام امپراتوری مقدس روم و تقسیم امپراتوری خود، تا حدی فرو نشست. پسرش [[فیلیپ دوم (اسپانیا)|فیلیپ دوم]] اسپانیا، هلند، [[ایتالیا]] و دنیای جدید را به میراث برد و بردارش فردیناند امپراتور مقدس روم شد و مستملکات هابسبورگ‌ها را در اتریش و [[اروپای شرقی]] به دست آورد. فرانسه، هابسبورگ‌های اسپانیایی را برای خود تهدید حس می‌کرد و از یکپارچه شدن مجدد امپراتوری مقدس روم تحت رهبری امپراتور هابسبورگی اندیشناک بود.<ref>{{پک|اشپیل‌فوگل|۱۳۹۳|ک=تمدن مغرب زمین|ص=۶۴۱}}</ref>
اسپانیا امضای متارکهٔ سال [[۱۶۰۹ (میلادی)]] برای یک دورهٔ صلح دوازده‌ساله را موقتی می‌دانست و مصمم بود تا کنترل خود را در هلند، مخصوصاًبه‌ویژه در ولایات شمالی این کشور مجدداً تثبیت کند. کنترل دریا توسط ناوگان انگلیسی و هلندی سبب شد تا اسپانیا اجباراًناگزیر برای کشتی‌های حامل تدارکات و سربازان خود به مقصد هلند، مسیر دیگری را از طریق ایتالیا و غرب آلمان بپیماید.<ref>{{پک|اشپیل‌فوگل|۱۳۹۳|ک=تمدن مغرب زمین|ص=۶۴۲}}</ref>
