فواره تروی: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۶۲۹، [[اوربان هشتم|پاپ اوربان هشتم]] که چشمه قبلی را به اندازه کافی هیجان انگیز نمی دید از [[جیان لورنزو برنینی]] می‌خواهد تا طراحی نوسازی‌های ممکن را انجام دهد. اما با درگذشت پاپ، این پروژه رها شد. گرچه پروژه برنینی هرگز ساخته نشد اما تأثیر بسیار وی بر روی آبنما هنوز قابل مشاهده است. یک طرح اولیه تأثیرگذار و جالب از [[پیترو دا کورتونا]] در موزه [[آلبرتینا]] در [[وین]] نگهداری می‌شود. همچنین طرح‌هایی از اوایل قرن هجدهم میلادی وجود دارند که بیشتر بدون امضا هستند.

در دوران باروک، رقابت برای طراحی ساختمان ها، آبنماها و حتی [[پله‌های اسپانیایی]] بالا می گریرد. در سال ۱۷۳۰، پاپ [[کلمنت دوازدهم]] مسابقه‌ای ترتیب داد که در آن [[نیکولا سالوی]] به [[آلساندرو گالیله]] می بازد اما واکنش به پیروزی یک نفر از [[فلورانس]] باعث شد تا سالوی برای انجام کار آبنما گمارده شود.<ref name=gross>{{cite book | last =Gross | first =Hanns | title =Rome in the Age of Enlightenment: the Post-Tridentine syndrome and the ancient regime | publisher =Cambridge University Press | year =1990 | location =New York | pages =28| isbn = 0-521-37211-9}}</ref> کار در سال ۱۷۳۲ آغاز شد و در سال ۱۷۶۲ سال‌ها پس از مرگ سالوی تکمیل شد و [[پیترو براچی]] نیز [[اوکئانوس]] (خدای تمامی آب ها) را در مرکز طاقچه آبنما قرار داد.

[[پالاتزو پولی|ساختمان پولی]] زمینه فواره را تشکیل می دهد و با ستون‌های [[شیوه کورینتی|قرنتی]]، دو طبقه اصلی بنا به هم پیوند خورده‌اند. ''رام کردن دریاها'' درونمایه پیش آمدگی سترگی ست که در آن آب و سنگکاری ذر هم آمیخته‌اند و میدان کوچک را پر کرده‌اند. [[تریتون (اسطوره)|تریتون]] در حال رام کردن [[هیپوکامپ]] ها، صدف [[اوکئانوس]] را هدایت می‌کند.

این آبنما در فیلم‌های ماندگاری همچون [[تعطیلات در رم (فیلم)|تعطیلات در رم]] به کارگردانی [[ویلیام وایلر]] و با هنرپیشه گی [[آدری هپبورن]] و [[گریگوری پک|گرگوری پک]] و [[لا دولچه ویتا|زندگی شیرین]] به کارگردانی [[فدریکو فلینی]] و با هنرپیشه گی [[مارچلو ماسترویانی]] و [[آنیتا اکبرگ]] به تصویر کشیده شده.