اثباتگرایی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
افزودن مطلب برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز جایگزینی با اشتباهیاب: شیلیک⟸شلیک |
||
خط ۱۱:
اثباتگرایی منطقی گذشته از اعتقاد به اعتبارِ علم تعریفِ دقیقی دارد: به هر گزارهای که از جنسِ [[گزاره خبری|گزارههایِ خبری]] باشد یک «[[شرایط صدق]]» تعلق میگیرد. شرایطِ صدق بیان میکنند که گزاره در چه شرایطی صادق و در چه شرایطی کاذب است. توجه کنید که «[[صدق]]» با «[[اثبات]]» خلط نشود. مثلاً گزارهٔ «باران میبارد» در برخی شرایط صادق است و در برخی شرایط کاذب. به عبارتِ دیگر شرایطِ صدق بیان میکنند که گزاره چه «وضعی از امور» (state of affairs) را توصیف میکند. پوزیتیویسمِ منطقی یعنی این اعتقاد که «معناًیِ هر گزاره همان شرایطِ صدقِ آن است». به این ترتیب هر گزارهای که '''همیشه صادق''' یا '''همیشه کاذب''' یا '''همیشه نامعلوم''' باشد کاملاً بیمعنا است. مثلاً این گزاره که «این اتفاق که افتاد [[سرنوشت|قسمت]] بود» از نظرِ پوزیتیویست بیمعنا ست، زیرا هر وضعی از امور پیش بیاید باز هم میتوان این حرف را زد. پس این گزاره در واقع هیچ وضعی از امور را توصیف نمیکند.
هسته اصلی پوزیتیویسم منطقی را متفکران [[حلقه وین]] تشکیل میدادند که شامل [[رودلف کارنپ]]، [[موریتس شلیک]]، [[هانس رایشنباخ]]، [[هربرت فایگل]]، [[کورت گودل]]، [[هانس هان]]، [[فیلیپ فرنک]]، و [[اتو نویرث]] میشد. این افراد در سالهای ۱۹۲۲ تا اویل دهه ۱۹۳۰ در وین دور هم جمع میشدند و به تبادل نظر دربارهٔ فلسفه و مبانی علوم جدید میپرداختند. آنها در دوره متأثر از رساله منطقی-فلسفی [[لودویگ ویتگنشتاین|ویتگنشتاین]] بودند. از افرادی که ارتباط نزدیکی با این حلقه داشتند، [[آلبرت اینشتین]] و [[لودویک ویتگنشتاین]] بودند. زمانی که ویتگنشتاین در وین اقامت داشت به درخواست
برخی تحقیقات جدید نشان میدهد که تصور شایع دربارهٔ پوزیتیویسم منطقی ساده نگرانه و غلط است.
|