فرقه دموکرات (ایران): تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۹:
زمینه قومی نمایندگان در انتخابات آن‌ها تأثیر داشت. همه دموکراتها بجز یک نفر، از مناطق شمال، شمال غربی یا شمال شرقی بودند.
 
[[حسینقلی نواب]] که لیبرال و تحصیل کرده [[اروپا]] و عضو وابسته سفارت [[لندن]] بود، عضو کمیته ملی انقلاب و نماینده مجلس اول نیز بود. بعد از کودتای ۱۹۰۸ (۱۲۸۷) نواب به صورت مشروطه خواه برجسته‌ای در تهران قد علم کرد.
 
شاهزاده [[سلیمان‌میرزا اسکندری]] نوه فتحعلیشاه نیز عضو [[کمیته ملی انقلاب]] و سر دبیر نشریه حقوق بود. او یکی از رادیکالترین دموکراتها به حساب می‌آمد و در تابستان ۱۹۱۰ (۱۲۸۹) رهبر حزب در مجلس شد.
خط ۶۷:
[[محمدرضا مساوات]] نیز عضو [[کمیته ملی انقلاب]] و سردبیر نشریه [[مساوات (حزب)|مساوات]] بود که یکی از روزنامه‌های مهم رادیکال در مشروطه اول به‌شمار می‌آمد.
 
[[ابراهیم حکیمی]] حکیم الملک طبیب مخصوص مظفرالدینشاه،[[مظفرالدین‌شاه قاجار|مظفرالدین شاه]]، حامی هنر بود و بعداً مدرسه نقاشی کمال الملک و موزه صنایع زیبا را تأسیس کرد که پیشگام در تربیت انواع هنرمندان در رشته‌های مختلف شدند.
 
حزب دموکرات چندین عضو برجسته مذهبی نیز داشت. هر چند که در برنامه حزبی تفکیک دین از دولت تأیید شده بود. [[احمد قزوینی]] از علمای مشروطه خواه نجف که در جنگ تبریز شرکت کرده بود، [[شیخ ابراهیم زنجانی]] که پسر یکی از روحانیون برجسته بود، اما خودش فراماسون محسوب می‌شد و عضو مجلس اول هم شده بود؛ زنجانی در محکمه ویژه‌ای که شیخ فضل‌الله نوری را محکوم کرد، مدعی العموم بود.