اصطلاح '''قصه‌گویی''' به کنش جمعی و فرهنگی‌ای اشاره دارد که کارکردش هم‌رسانی قصه‌ها است. کنشی که گاهی با بداهه‌پردازی، فنون تئاتری یا حذف و اضافه همراه می‌شود. هر فرهنگی قصه‌ها و روایت‌های خودش را دارد که در قالب ابزارهایی برای سرگرمی، آموزش، حفظ فرهنگ یا القای ارزش‌های اخلاقی دست‌به‌دست می‌شوند. مؤلفه‌های اصلی قصه و قصه‌گویی عبارتند از پی‌رنگ، شخصیت‌ها و [[زاویه دید]] روایت.<ref>{{Cite web|url=http://www.beyondintractability.org/essay/narratives|title=Narratives and Story-Telling {{!}} Beyond Intractability|website=www.beyondintractability.org|language=fa|access-date=2017-07-08|deadurl=no|archiveurl=https://web.archive.org/web/20170711141403/http://www.beyondintractability.org/essay/narratives|archivedate=2017-07-11|df=|date=2016-07-06|accessdate=|publisher=|last=|first=}}</ref>
اصطلاح «قصه‌گویی» در معنای محدود، به قصه‌گویی شفاهی اشاره دارد و در معنای وسیع‌تر، می‌تواند برای اشاره به نحوه بروز و ظهور روایت قصه در رسانه‌های دیگر هم به کار رود.
