پرچم: تفاوت میان نسخه‌ها

بر طبق منابع ترکیه‌ای واژه «پرچم» که به صورت وام‌واژه در [[زبان ترکی عثمانی|ترکی عثمانی]] وجود داشته، واژه‌ای [[زبان فارسی|پارسی]] است که همان «پرچم» یا «پرچمنده» یا «برچم» یا «برچمنده» معنی می‌دهد و از «پر» (گونه قدیمی‌تر «بر»، به معنی «جلو» یا به معنی «روی»، «بالای») و فعل «چمیدن» به معنی «پیچ و خم خوردن» تشکیل شده‌است.<ref>[http://www.nisanyansozluk.com/?k=perçem perçem]</ref> در [[لغت‌نامه دهخدا|لغتنامه دهخدا]] جزء واژه‌های غیرپارسی دسته‌بندی نشده‌است، بعضی گفته‌اند این واژه ریشه خارجی دارد اما شواهدی در این باره در دست نیست. این واژه در آغاز به معنی دیگری بوده اما بعدها در پارسی ایران جای واژه ترکی «بیرق» را گرفته‌است:

و باز:... پرچم [[منگوله]] یا شرابهٔ ابریشمی، موی یا دم [[غژگاو]] را می‌گفتند که بر سر درفش و نیزه می‌بستند.<ref>فرهنگ فارسی تاجیکی / زیر نظر محمدجان شکوری و دیگران؛ برگردان از خط سیریلیک و تصحیحات: محسن شجاعی. - تهران: [[فرهنگ معاصر]]، ۱۳۸۴. جلد اول، ص. ۳۷۷ {{شابک|964-8637-24-5}}</ref> این واژه با مرور زمان، به حکم اطلاق جزء بر کل، بر خود بیرق یا درفش نیز اطلاق شده و نخستین [[فرهنگستان ایران]] کاربرد آن را به همین معنی و به جای علم و بیرق تأیید کرده‌است.<ref>نجفی، ابوالحسن. غلط ننویسیم (فرهنگ دشواریهای زبان فارسی. - تهران: مرکز نشر دانشگاهی، چاپ هفتم، ۱۳۷۴. ص. ۹۰ {{شابک|964-01-0559-7}}</ref> در گذشته به پرچم یا بیرقی که در جنگ‌ها استفاده می‌شده «درفش» می‌گفتند که آن هم از فعل «دِرَفشیدن» یا «دِرُوْشیدن» در گویش‌ها به معنی «نوعی لرزیدن» است. از دیگر واژه‌های بیگانه برای این واژه در زبان [[فارسی]] «عَلَمْ» می‌باشد.<ref>فرهنگ فارسی دهخدا</ref>