رستم و سهراب: تفاوت میان نسخه‌ها

«'''رستم و سهراب'''» یکی از داستان‌های ''[[شاهنامه]]'' است. داستان مرگ سهراب جوان را به تصویر می‌کشد که بر اثر جنگ با [[رستم]]، به دست پدر کشته می‌شود.<ref>[[شاهنامه فردوسی]]. کتابهای جیبی. تهران ۱۳۶۳</ref>

 

== لشکر کشی سهراب به ایران و اسیر کردن هجیر ==

سهراب به سرعت رشد می‌کرد و بزرگ می‌شد به طوری که در ده سالگی چنان قوی هیکل و نیرومند شده بود که در آن نواحی کسی قدرت نبرد با او را نداشت. روزی از روزها سهراب نزد مادر رفت و از نام و نشان پدر خویش پرسید؛ و مادر به گفت که تو از دودمان [[نریمان]] و فرزند رستم دستان هستی. سهراب چو این گفته شنید بسیار خشنود شد. بعد گفت من به زودی لشکر از پهلوانان توران گرد هم خواهم آورد و به [[ایران]] حمله خواهم کرد تا [[کی کاووس]]، شاه ایران که فردی نالایق است را از تخت به زیر کشم و پدرم رستم را بر تخت پادشاهی نشانم. سپس همراه با پدرم به [[توران]] حمله خواهیم کرد و [[افراسیاب]] را نابود خواهیم کرد. از آن طرف جاسوسان این خبر را برای افراسیاب بردند. وقتی افراسیاب شنید که سهراب فرزند رستم است و قصد دارد برای یافتن پدر به ایران لشکر به کشد با خود فکری کرد و گفت شاید در این لشکرکشی [[رستم]] به دست پسرش سهراب کشته شود. پس به [[هومان]] و [[بارمان]] که از سرداران لشکرش بودند فرمان داد تا لشکری متشکل از دوازده هزار سرباز گرداورند و به یاری سهراب بشتابند. سپس افراسیاب به آن‌ها گفت که سهراب نباید هرگز پدرش را بشناسد تا شاید رستم پهلوان به دست پسرش کشته شود. سرداران سریع لشکری فراهم کردند و به یاری سهراب شتافتند. سهراب فرماندهی آن لشکر را به عهده گرفت و به سوی مرز [[ایران]] شتافت. در مرز ایران دژ بزرگی بود که به آن [[دژ سپید]] می‌گفتند و [[هجیر پسر گودرز|هجیر]] پهلوان فرمانده دژ سپید بود. هجیر وقتی لشکر تورانیان را دید که به دژ نزدیک شده‌اند خشمگین شد و به تندی زره پوشید و سوار بر اسب شد و به تنهایی به میدان جنگ رفت. سهراب که هجیر را دید سوار بر اسب شد و به سوی هجیر تاخت. سهراب بعد از کمی مبارزه هجیر را اسیر کرد و دست بسته او را نزد [[هومان]] فرستاد.

 

==نبرد با رستم==