بندر ماهشهر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خنثیسازی ویرایش 25861927 توسط 31.2.219.25 (بحث) بدون منبع برچسب: خنثیسازی |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۴:
|جمعیت=۲۹۶،۲۷۱آمار سال۱۳۹۵<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://www.sko.ir/Sarshomari1390/Shahrhaye_IRAN.xls|عنوان=نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰ | ناشر =معاونت برنامهریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران) |تاریخ =۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲ |تاریخ بازبینی=۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲}}</ref>
|رشدجمعیت=
|نام محلی=
|زبان= فارسی (همچنین ماهشهری گویشی از زبان فارسی) و]{{سخ}}<ref>[http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=1864 دانشنامهٔ جهان اسلام، سرواژهٔ بندر ماهشهر]، بازدید: اوت ۲۰۰۸.</ref>
|مذهب=اسلام (شیعه){{سخ}}و یک اقلیت [[مندائی]]
خط ۳۰:
|پانویس=
|سال شهرستان شدن=۱۳۳۹ خورشیدی}}
'''بندر ماهشَهر''' شهری لر و پارس نشین است که در جنوب [[استان خوزستان]] کشور [[ایران]] با طول جغرافیایی ۴۹ درجه و ۱۳ دقیقه و عرض جغرافیایی ۳۰ درجه و ۳۳ دقیقه واقع شدهاست. شهر ماهشهر، مرکز [[شهرستان بندر ماهشهر]] است. ارتفاع این شهر از سطح دریا حدود ۳ متر میباشد. ماهشهر کنونی شامل دو بخش میباشد، ماهشهر قدیم و دیگری موسوم به ناحیهٔ صنعتی. بندر ماهشهر دارای مساحت ۲۷۱۳ هکتار میباشد<ref>سایت وزارت مسکن و شهرسازی</ref> که بعد از اهواز وسیعترین شهرستان خوزستان است. بندر ماهشهر دارای ۳۷۲ هکتار بافت فرسودهاست<ref name="وزارت مسکن و شهرسازی">وزارت مسکن و شهرسازی</ref> که مساحت زیادی میباشد و حدود ۱۵٪ کل مساحت شهر است.<ref>[http://www.razip.com/aboutus-mahshahr-fa.html]</ref>
شهرهای اطراف آن شامل:از شمال به [[اهواز]]، از غرب به [[شادگان]]، از شرق به [[رامشیر]] و [[امیدیه]] و از جنوب به [[خلیج فارس]] و از جنوب شرق به [[هندیجان]] ختم میشود. '''بندر ماهشهر''' همچون شادگان از معدود شهرهای ایران است که دارای خور - شاخههایی از دریا که به خشکی منشعب میشوند - میباشد که مهمترین آنها [[خور موسی]] نام دارد که از نظر استراتژیک و اقتصادی بسیار حائز اهمیت است. خور موسی که در جنوب بندر ماهشهر قرار گرفته، دارای انشعابات زیادی است و یکی از این انشعابات از وسط شهر '''بندر ماهشهر''' میگذرد. البته در گذشته شاخههای دیگری هم در شهر داشته ولی از بین رفتهاند. یکی از شاخههایی که از بین رفته شاخهای بوده که از خور اصلی شهر - که هنوز موجود است - شروع و به تقاطع خیابانهای باهنر و چمران کنونی ختم میگردید. (مردم بومی به آن [[سده]] میگفتند).<ref>جغرافیای طبیعی ایران</ref>
|