تومور مغزی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
تورم با ادم متفاوت می باشد و در تومور مغزی ادم داریم
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۵۹:
[[گلیوبلاستوما مولتی فرم]] کشنده‌ترین و معمول‌ترین نوع تومور مغزی بدخیم است. حتی زمانی که تهاجمی‌ترین نوع درمان که شامل رادیو تراپی، [[شیمی درمانی]] و جراحی است استفاده می‌شود. میانگین زندگی فقط بین ۱۲ تا ۱۷ [[ماه می]] باشد.. درمان استاندارد برای گلیوبلاستوما مولتی فرم شامل حداکثر برداشت تومور توسط جراحی و به دنبال آن روتراادیپی بین ۲ تا ۴ هفته بعد از [[عمل جراحی]] برای از بین بردن تومور است. این برنامه با شیمی درمانی ادامه پیدا می‌کند. بیشتر بیماران دارای گلیوبلاستوما برای عوارض بیماری خود [[کورتیکواستروئید]] و عموماً [[دگزامتازون]] استفاده می‌کنند. درمان‌های آزمایشی شامل [[گاما نایف|چاقوی گاما]]، درمان با جذب نوترون بورون و [[انتقال ژن]] است. اما در بیشتر موارد بیمار به زندگی عادی خود بازنمی‌گردد و احتمال فوت کردن بیمار زیاد است (به خصوص اگر تومور دیر تشخص داده شود) به دلیل اینکه این نوع تومور بسیار سریع بوده و تکثیر آن مانند سایر تومورها نمی‌باشد بلکه بسیار سریع تر است. در ضمن آیت تومور در اوایل پیدایش و تکثیر، خود را به صورت سردردی ساده نمایان می‌کند (که کار تشخیص را دشوارتر می‌کند) اما بعد از مدتی سردردها و علائم دیگر شدیدتر می‌شود و بیمار کم‌کم به وجود تومور مشکوک می‌شود.
 
=== اولیگودندروگلیوماها === این نوع تومورها در رده ی تومورهای خوش خیم دسته بندی می شوند
 
== نمای شماتیک تومورها ==
== جنبه‌های تشخیصی تومورها ==
== علائم و نشانه‌ها ==
علائم نئوپلاسم‌های جامد و توپر مغز (تومورهای مغزی اولیه و تومورهای ثانویه مشابه آنها) را می‌توان به ۳ دسته اصلی تقسیم نمود:
* پیامدهای [[افزایش فشار داخل جمجمه‌ای]]: علائمی که اغلب در وهلهٔ نخست ظاهر می‌شوند، علائمی هستند که عواقب و پیامدهای ناشی از [[افزایش فشار داخل جمجمه]] به‌شمار می‌آیند: در تومورهای بزرگ یا تومورهایی که گسترش پری فوکال دارند، تورمادم ([[خیز]]) به ناچار منجر به افزایش [[فشار داخل جمجمه‌ای]] (افزایش [[فشار خون]] داخل جمجمه) خواهد شد، که این عرضه به صورت بالینی خود را به شکل: سردرد، استفراغ (گاهی بدون همراهی با حالت تهوع)، تغییر وضعیت هوشیاری (خواب آلودگی، کما)، اتساع مردمک چشم در طرف ضایعه (آنیزوکوریا)، پاپیل ادما (برجسته شدن [[دیسک نوری]] در معاینه فوندوسکوپیک چشم)، نشان می‌دهد. با این حال، گاهی حتی تومورهای کوچک نیز، ممکن است از طریق ممانعت از عبور مایع مغزی نخاعی و انسداد مسیر این مایع، موجب بروز نشانه‌های اولیه افزایش فشار داخل جمجمه‌ای شوند. افزایش فشار داخل جمجمه، همچنین ممکن است منجر به فتق (به معنای [[جابه جایی]] و تغییر مکان) بخش‌های خاصی از مغز، مانند تانسیل‌های مخچه‌ای یا اونکوس تمپورال بشوند، در نتیجه بطور فیزیکی [[ساقه مغز]] را تحت فشار قرار داده و عارضه کشنده‌ای ایجاد کنند. در کودکان بسیار کم سن و سال، افزایش فشار داخل جمجمه ممکن است باعث افزایش قطر جمجمه و برآمده شدن ملاج‌ها (فونتانل‌ها) بشود.
* اختلالات عملکردی: بسته به محل تومور و میزان آسیب ناشی از آن که ممکن است در ساختمان‌ها و ارگانهای اطراف مغز ایجاد شود، یا از طریق فشرده شدن اجزای مختلف مغز توسط تومور یا نفوذ آن، انواعی از علائم عصبی کانونی ممکن است رخ بدهد، مانند [[اختلال شناختی]] و رفتاری (از جمله اختلال در قضاوت، از دست دادن حافظه، [[اختلالات شناختی]]، اختلالات جهت‌گیری فضایی)، تغییرات شخصیتی یا احساسی، [[همی پارزی]]، هیپوستزی، آفازی، آتاکسی، اختلال در میدان دید، اختلال در حس بویایی، [[اختلال شنوایی]]، فلج صورت، دوبینی، و سرگیجه. اما علایم به مراتب شدیدتری نیز ممکن است رخ بدهد همچون: فلج در یک طرف بدن، [[همی پلژی]] یا اختلال در بلع.