باشقیرستان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Zhoahmrde (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۰۶:
زبان باشقیرها از گروه زبان ترکی " '''[[ولگا – اورال]]'''" و از خانواده آلتای است. این زبان در عین حال در گروه [[قبچاق]] قرار داشته و به زیرگروه "'''قبچاق بلغار'''" تعلق دارد. زبان باشقیر از نظر واژگانی نسبتاً غنی می‌باشد. این زبان دارای ۲ لهجه که یکی در شمال شرقی و غربی و دیگری درجنوب غربی و مرکز مورد استفاده‌است، می‌باشد.
 
باشقیرها تا [[قرن نوزدهم]] با '''زبان [[ترکی]]''' تکلم می‌نمودند. در اواخر همین سده آن‌ها '''زبان [[تاتاری]]''' را قبول نموده بین سال‌های ۱۹۲۳ الی ۱۹۳۰ از [[الفبای عربی|الفبای فارسی-عربی]] و بین سال‌های ۱۹۳۰ الی ۱۹۳۹ نیز از [[الفبای لاتین]] استفاده می‌کردند. در سال ۱۹۴۰ نیز همانند دیگر جمهوری‌های آسیای میانه الفبای [[سیریلیک]] جای [[الفبای لاتین]] را گرفت. با سقوط [[قازان]] و با وجود سیاست‌های روسی کردن و مسیحی نمودن حکومت وقت شوروی،''''' بخشی از مسلمانان حتی به بهای محرومیت از امتیازات روس‌ها، تغییر دین را قبول نکرده و اعتقاد به اسلام را ادامه دادند'''''. بخشی از این مردم که دین خود را تغییر داده بودند نیز در قرن نوزدهم دوباره به اسلام گرویدند. در سال ۱۷۸۸ کاترین دوم در منطقه ایدیل- اورال '''مجلس اسلامی اورِنبِرگ''' را تأسیس نمود ومجلس بعدها به «اوفا» منتقل شد.
 
موجودیت باشقیرها درمناطق ایدیل و ولگا در قرن دهم، بر اساس آثار نویسندگان ایرانی ثابت شده‌است. براساس نوشته‌های [[استخری]] مردمی به نام باشقیر در یک منطقه کوهستانی که به مسافت ۲۰ روز از محل اسکان بلغارها فاصله داشت، می‌زیستند.