جزیره پایداری: تفاوت میان نسخه‌ها

در مورد [[نیمه‌عمر]] عنصرهای واقع در این جزیره، پیش‌بینی‌های مختلفی از چند دقیقه تا میلیون‌ها سال صورت گرفته‌است.<ref dir=ltr>{{پک/بن|2009|ک=Superheavy Element 114 Confirmed: A Stepping Stone to the Island of Stability|publisher=Lawrence Berkeley National Laboratory}}</ref> در اواخر دههٔ ۱۹۶۰ که این نظریهٔ تازه ارائه شده بود، نخستین پیش‌بینی‌ها حاکی از نیمه‌عمری در حدود دویست میلیون سال بودند که از این نظر این عنصرها فوق‌العاده پایدار تصور می‌شدند.<ref dir="ltr">{{پک|Günter|2003|ک=Historical Reminiscences|ص=487|زبان=en}}</ref> در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ با در نظر گرفتن تمام روش‌های واپاشی مانند [[شکافت خود به خود]]ی و [[واپاشی آلفا]]، عدد ۲۰۰۰ سال به دست آمد.<ref name=":1">{{پک|ریگدن|۱۳۸۱|ک=دانشنامه فیزیک|ص=۱۰۳۶}}</ref> اما با پیشرفت در ساخت عنصرهای فوق سنگین مشاهده شد که نیمه‌عمر آن‌ها به ثانیه و میلی‌ثانیه می‌رسد؛ بنابراین هم‌اکنون احتمال [[نیمه‌عمر]] چندان بالایی برای عنصرهای واقع در جزیره نمی‌رود. تخمین‌های فعلی در حدود چند دقیقه تا حداکثر بیست روز هستند<ref>{{پک|لاولند|موریسی|سیبورگ|۱۳۹۲|ک=شیمی هسته‌ای نوین|ص=۵۷۵}}</ref> و یک تخمین خوش‌بینانه نیز حدود هزار سال است.<ref dir=ltr>{{پک|Chapman|2016|ک=What It Takes to Make a New Element|زبان=en}}</ref> با این حال هیچ‌کدام از این پیش‌بینی‌ها قطعیت کافی ندارند و تا وقتی این عنصرها در عمل ساخته نشده‌اند، کسی نمی‌تواند جوابی قطعی به این پرسش بدهد.