مواد استنشاقی: تفاوت میان نسخه‌ها

▪ [[نیتروس اکسید]] (N2O) که به نام '''گاز خنده''' معروف است در سال ۱۷۷۶ توسط دانشمند انگلیسی جوزف پریستلی کشف شد. پریستلی این گاز را از حرارت دادن [[آلومینیوم نیترات]] به دست آورد. در ۱۸۴۴ در آمریکا یک دانشجوی پزشکی به نام گاردنر کلوتون تصمیم به ارائه سخنرانی و نمایش اثرات شادی‌آور نیتروس اکسید گرفت. اولین نمایش با استقبال چشمگیری مواجه شد و کلوتون از این راه پول هنگفتی به دست آورد. دریکی از این جلسات دندانپزشکی به نام هوراس ولز حضور داشت. او به‌طور تصادفی متوجه شد یکی از شرکت کنندگانی که نیتروس اکسید استنشاق کرده بود بر اثر زمین‌زمین خوردن پایش را برید اما در کمال تعجب هیچ دردی احساس نمی‌کرد. ولزروز بعد از همکارش خواست تا دندان عقلش را پس از استنشاق N2O درآورد. او درد ناشی از درآوردن دندانش را به اندازه درد یک سوزن توصیف کرد. بدین ترتیب هوراس ولز این «داروی بیهوشی» را کشف نمود.<ref>[2]Drugs the Straight Facts, 2004, Ingrid A Lobo</ref>