وینگ‌چون: تفاوت میان نسخه‌ها

'''وینگ‌چون''' {{به چینی|：咏春拳}} وینگ چون یکی از سبک‌های ورزش رزمی چینی, ((کنگ فو))می‌باشد . این سبک دارای فلسفه ویژه و قدمت حدوداً ٤۵۰ ساله است و بیشتر بر روی مبارزه به کمک ذهن،ذهن ، احساس، روح و جسم تأکید دارد .

این روش مبارزه که ابتدا به نام سئولیم تائو یا سئونیم تائو (به معنی روش ایده کوچک) معروف بود، ابتدا توسط اساتید ارشد معبد شائولین طراحی و ایجاد شده بود،بود ، که بر خلاف سبک‌های دیگر شائولین بر اساس آناتومی بدن و قوانین ریاضی و اشكال هندسي برای حملات ساده،ساده ، سریع و کاربردی و دفاع کردن توسط زاویه‌های خاص به خصوص زاویه ۴۵ درجه و گارد بر اساس خط مستقیم و عدد طلایی بود.

در این میان یکی از اساتید باقی‌ماندهباقی ‌مانده که راهبه خانمی به اسم انجی مویی بود , روش سئولیم کونگ فو خود را به دختری به نام وینگ چون (به معنی بهار زیبا) با تغییراتی که بر اساس آناتومی زنانه و استفاده از نیرو و انرژی حریف بر علیه خودش بود , آموزش داد، که بعدها به نام سبک وینگ چون به شهرت رسید.

مبارزاتی که توسط وینگ چون انجام می‌شد باعث شهرت او شد به‌طوری‌که افراد بسیاری برای مبارزه با او از نقاط دیگر به آنجا می آمدند .

خانم وینگ چون با شخصی به نام لئونگ بک چائو که تاجری به نام و مبارزی قوی بود (-که البته با خانم وینگ چون مبارزه کرده بود و شکست هم خورده بود)- ازدواج کرد.

خانم وینگ چون تمامی آموخته‌های خود را به او یاد داد این سبک چند نسل بعد توسط استاد لئونگ جان که در چین یکی از اساتید معروف کونگ فو در زمان خود بود به شهرت رسید،رسید. که از اواستاد لئونگ جان , به عنوان استاد بدون شکست یاد می‌شود.

حرکت دریک مسیرمستقیم-مسیر مستقیم ,سرعت- ضربات وتکنیکو تکنیک های مستقیم وترکیبیو ترکیبی و وتلاشتلاش در جهت خنثی نمودن حملات حریف -بیشتر از اعمال نیرو برای ضربه زدن- و یا حمله مستقیم از خصوصیات و ویژگی‌های بارزاینبارز این هنر محسوب می‌شود.