'''خداناباوری'''<ref>برابر فارسی واژۀ «آتئیست»، «خداناباور» است و نه «ناخداباور»؛ زیرا «ناخداباور»، یعنی کسی که به ناخدا، باور دارد. (انصاریشیدای سمنانی، مهدیمهرداد/مهرداد،انصاری سمنانی، مهدی، [[هزاران جستار و نکته... دربارۀ نویسندگی و ویرایش]])</ref> '''نو'''، '''بی‌خدایی نو''' یا '''آتئیسم'''<ref>[[دستور خط فارسی]] (مصوّب فرهنگستان زبان و ادب فارسی)، جدول شمارۀ ۳ (راهنمای کتابت همزه)، چاپ نهم ۱۳۸۹.</ref> '''نو'''، اصطلاحی [[روزنامه‌نگاری|ژورنالیستی]] برای توصیف تفکرات ترویج شده توسط خداناباوران قرن بیست و یکم است. این رویکرد جدید، توسط منتقدین [[دین]] و تفکر دینی، توسعه یافته‌است. این جنبش، معمولاً، با تفکرات افرادی چون: [[ریچارد داوکینز]] (زیستشناس)، [[دنیل دنت]] (فیلسوف)، [[سم هریس]] (عصب‌شناس)، [[کریستوفر هیچنز]] (منتقد دین) و [[ویکتور استنجر]]، پیوند خورده‌است. از چهار تن نخست تحت عنوان [[چهار سوار]] یاد می‌شود.<ref>{{cite journal |title=Preview: The Four Horsemen of New Atheism reunited |first=Alice |last=Gribbin |url=http://www.newstatesman.com/blogs/the-staggers/2011/12/richard-dawkins-issue-hitchens |journal=New Statesman |date=22 December 2011 |accessdate=2013-04-15}}</ref>{{sfn|Stenger|2009}}<ref>{{Cite web|url=http://www.iep.utm.edu/n-atheis/|title=New Atheists|website=The Internet Encyclopedia of Philosophy|quote=The New Atheists are authors of early twenty-first century books promoting atheism. These authors include Sam Harris, Richard Dawkins, Daniel Dennett, and Christopher Hitchens. The “New Atheist” label for these critics of religion and religious belief emerged out of journalistic commentary on the contents and impacts of their books.|access-date=April 14, 2016}}</ref> متفکران و نویسندگان مدافع این دیدگاه، اعتقاد دارند که خرافات، دین و بی‌منطقی را نباید به سادگی تحمل کرد بلکه هرگاه تفکر دینی در حکومت، آموزش و سیاست نفوذ می‌کند باید با انتقاد و افشاگری به مقابله با آن پرداخت.<ref>{{Cite news|url=http://www.cnn.com/2006/WORLD/europe/11/08/atheism.feature/index.html|title=The rise of the New Atheists|last=Hooper|first=Simon|publisher=[[CNN]]|accessdate=16 March 2010}}</ref>
خداناباوری نو، در [[انسان‌گرایی سکولار]] و [[ضدخدایی]]، ریشه دارد و اغلب با آن، هم‌پوشانی دارد، به خصوص در انتقاد از آنچه بسیاری خداناباوران نو، [[القا]] و یا آموزش مذهب به کودکان و استمرار بخشی به [[ایدئولوژی]]های [[فراطبیعی]] می‌دانند.
