محمدعلی صفاری: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار: |
||
خط ۸:
| monarch1 =
| primeminister1=
| term_start1 = ۱۳۴۶
| term_end1 = ۱۳۴۶
۷ ماه
خط ۱۵:
| office2 =
| primeminister2=
| term_start2 = ۱۳۳۲
| term_end2 = ۱۳۳۳
۵ ماه
| predecessor2 = [[سید محسن نصر]]
خط ۶۰:
| office9 = رئیس [[دانشگاه تبریز]]
| primeminister9=
| term_start9 =
| term_end9 =
| predecessor9 =[[غلامعلی بازرگان دیلمقانی |غلامعلی بازرگان دیلمقانی]]
| successor9 =[[تقی سرلک]]
خط ۹۹:
او رئیس شهربانی کل کشور (۱۳۲۶–۱۳۲۵ و ۱۳۲۸–۱۳۲۷) شهردار تهران (بار اول از ۱۳۳۲ تا ۱۳۳۳ و بار دوم ۱۳۴۶)، [[فهرست استانداران آذربایجان شرقی|استاندار آذربایجان شرقی]] (۱۳۴۳)، خراسان و مازندران، [[سناتور]] انتخابی [[گیلان]] در دوره ۶ و ۷ [[مجلس سنا]] (۱۳۵۷–۱۳۴۷)، نماینده [[لاهیجان]] در مجلس شورای ملی ادوار ۱۸ و۱۹ و۲۰ (۱۳۳۳–۱۳۴۰) و رئیس [[دانشگاه تبریز]] بود.
==
[[پرونده:ویلای صفاری در تبریز.jpg|بندانگشتی|ویلای صفاری در تبریز]]
او فرزند میرزا محمدحسین خان منظم‌السلطنه فرزند [[محمدعلی‌خان امین دیوان لاهیجی|محمدعلی‌خان امین دیوان]] و از خانواده‌ای است که نسب خود را به [[یعقوب لیث صفار]] می‌رسانند. او در سال ۱۲۸۰{{مدرک}} یا ۱۲۷۷ خورشیدی در [[لاهیجان]] متولد شد<ref>[http://www.aftab.ae/lifestyle/view.php?id=123343]</ref> [[احمد صفاری|احمد]] و [[کاظم صفاری]] برادران او بودند. صفاری تحصیلات [[نیروی نظامی|نظامی]] را در [[روسیه]] [[تزار|تزاری]] و سپس فرانسه به انجام رساند و پس از بازگشت به [[ایران]] وارد [[خدمت نظام]] شد و به تدریج مدارج ترقی را طی کرد.
خط ۱۰۷:
او در سال ۱۳۱۱ با درجه سلطانی، به فرماندهی نیروی دریایی رسید و در واقع مأمور تأسیس نیروی دریایی شد. سپس با انتقال به اداره املاک رضاشاه مدتی در صفحات شمال به توسعه املاک رضاشاه و آبادانی آنها مشغول شد. در سال ۱۳۱۸ فرماندار کل گرگان شد و به توسعه این شهر پرداخت و در همین سمت درجه سرهنگی گرفت.
در سال ۱۳۲۰ بعد از رفتن رضاشاه به تهران منتقل شد و مدیرکل انتظامات وزارت کشور شد. یک سال بعد و پس از رسیدن قوام السلطنه به
او در سال ۱۳۲۱ در حالی که [[سرگرد]] [[ارتش]] بود به اتهام هواداری از [[آلمان|آلمانی‌ها]] توسط [[متفقین]] بازداشت شد ولی چندی بعد آزاد گردید.
خط ۱۱۵:
او در ادوار هیجدهم، نوزدهم و بیستم وکیل لاهیجان در مجلس شورای ملی بود. پس از انحلال مجلس بیستم، به استانداری خوزستان برگزیده شد و چندی بعد به استانداری آذربایجان منصوب شد و بعد مجدداً شهردار تهران گردید.
او مجموعاً دو بار رئیس شهربانی، دو بار شهردار تهران، سه دوره نماینده مجلس، سه بار استاندار، و سه دوره سناتور
او به مدت ۶۰ سال در مصدر امور بود و همهٔ دولت‌ها از او استفاده کردند.
به نوشته باقر عاقلی «وی مردی شوخ و محافظه کار، پرحرف و سالم بود. احدی به او نسبت دزدی نداد و در کارها سرسختی و مبارزه نشان نمی‌داد. در هیچ‌یک از مشاغل خود
صفاری به زبانهای فرانسه و روسی مسلط بود. وی به کشورهای شوروی، ایتالیا، فرانسه، بلژیک، یوگسلاوی، هلند، چین ملی، هنگ کنگ، سیام، ویتنام جنوبی، عراق، سوریه، لبنان، اردن، حجاز، اطریش، سوئیس و انگلستان سفر کرد.
سناتور صفاری پس از [[انقلاب ایران (۱۳۵۷)|انقلاب اسلامی]] ۱۳۵۷ برای مدتی کشور را ترک کرد ولی مجدداً به ایران بازگشت و عاقبت در سال ۱۳۶۶ در سن ۸۶ سالگی در تهران بدرود حیات گفت. [[بیژن صفاری]] فرزند اوست.
== آثار ==
صفاری مردی اهل مطالعه بود و در جوانی [[رمان|رمانی]] تاریخی به نام «خان گیلان» نوشت که موضوع آن زندگی خان [[احمدخان گیلانی]] (حکمران گیلان در عهد [[صفویه]]) بود و در سال ۱۳۱۱ آن را در تهران منتشر نمود. او برادر [[احمد صفاری]] (سالار مؤید) بود.
محله‌ای مشهور در میدان جهاد [[تبریز]] به نام او وجود دارد که کلاً خانه‌های ویلایی هستند و در زمان استانداری وی بر [[آذربایجان خاوری]] در باغی با درختان انبوه احداث شده‌اند. این ویلاها با کمک تنها فرزند وی [[بیژن صفاری]] طراحی
== مناصب دیگر ==
سطر ۱۶۵ ⟵ ۱۶۴:
== پیوند به بیرون ==
* [http://bam-e-sabz.blogfa.com/post-27.aspx خان گیلان
{{شهرداران تهران}}
| |||