ولسوالی سانچارک: تفاوت میان نسخه‌ها

ولسوالیجغرافیای طبیعی سانچارک را تپه های خاکی پیوسته و کم ارتفاع تشکیل می دهد که برای کشت دیم مناسب اند. آبها و چشمه سارهای که از جنوب و جنوب غربی جریان می یابد، و از میان تپه ها می گذرد، ولسوالی سانچارک را ۷ [[تگاب]] ([[دره]]) اصلی و چند تگاب فرعی تشکیلتقسیم شده‌استمی کند و سرانجام به سمت شمال (سرپل) جریان می یابد.<ref>سید حسن احمدی نژاد بلخی، آرامگاه های خاندان پیامبر در افغانستان، قم، نشر مجمع ذخائر اسلامی، چاپ اول، 1394 ش، ص 193.</ref> [[شاهمرد]]، [[تگاب جویبار|جویبار]]، [[مسجد سبز]]، [[انگشت شاه]]، [[چارو]]، [[پاله]]، [[اُلمَ]] و [[تگاب آبخور|آبخور]] تگاب‌های اصلی منطقهٔ سانچارک را تشکیل می‌دهند. از تگاب‌های فرعی هم می‌توان [[تگاب ملک|مَلک]]، [[دره زَمچی]] و [[خاسار]] را نام برد.<ref name="AliNaghi" />

ولسوالی سانچارک به صورت عمومی دارای آب‌وهوای معتدل است.است؛<ref name="NABDP" /> با اینحال گاهی اوقات در گرمترین روزهای تابستان دمایش به 40 تا 42 درجه می رسد و در زمستان حدود ده درجه زیر صفر.

جمعیت ولسوالی سانچارک حدود ۸۷٬۶۷۰ تن بوده‌است. بر اساس اطلاعات موجود از این تعداد ۴۴٬۲۸۷ تن [[مرد]] و ۴۳٬۳۸۳ تن [[زن]] هستند.<ref name="UNAMA" /> جمعیت ولسوالی سانچارک متشکل از چهار قوم ([[تاجیک]] ۶۰٪، [[ازبک‌ها]] ۳۰٪، [[هزاره (قوم)|هزاره]] ۸٪ و [[پشتون]] ۲٪) است.<ref name="NABDP" /> طبق سرشماری شورای ولایتی جوزجان در سال ۱۳۷۰ نزدیک به چهل هزار نفر از جمعیت سانچارک را شیعیان تشکیل می دادند. در سال ۱۳۴۸ حاج سید اسحاق وکیل (برادر زاده آیت الله سید غلامحسن واعظ) از شیعیان سانچارک با حمایت اهل سنت و غلبه بر اکرام خان بعنوان نماینده مجلس شورای ملی برگزیده می شود.<ref>حسینی بلخابی، عاشورائیان سانچارک، ص ؟.</ref>