شهرستان خنج: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابن بطوطه]] مراکشی در سال ۷۴۸ هجری قمری از [[لار]] عبور نموده‌است و به «خنج» رفته‌است. وی شرح این رحله در سفرنامه خود که به زبان عربی نوشته شده‌است و به [[سفرنامه ابن بطوطه]] معروف است چنین بیان نموده‌است: در این بیابان رهسپردیم تا به [[کهورستان]] رسیدیم به (فتح کاف، واو و را) و آن شهری است کوچک، در آن جویها و بستانها وجود دارد و بسیار گرم است، سپس از آنجا گذشته و سه روز در بیابان رهسپردیم و به شهر [[لار]] رسیدیم که آخرش (ر) است. لار شهری بزرگ با چشمه‌های بسیار و آبهای جاری و بوستان است. از لار به شهر (خنج بال) مسافرت کردیم و ضبط نام آن به ضم خاء معجم است. گاهی به جای خاء،‌هاخاء، ها گویند و (هنج بال) بانون ساکن و جیم است و باالف و لام بسته‌است.

'''[[خنج]]'''. [ خ ُ ] (اِخ) نام یکی از دهستانهای شش گانهٔ بخش مرکزی شهرستان [[لار]] است بحدود و مشخصات زیر: شمال :دهستان بیدشهر و بنارویه و افرز از شهرستان فیروزآباد، جنوب دهستانهای اردو بیرم، خاور دهستان حومهٔ لار، باختر دهستان علامرودشت بخش کنگان. این دهستان در شمال باختری بخش واقع و در شمال آن کوهستان لیتو و درجنوب آن کوه گوگردی قرار گرفته. هوای آن گرم و خشک و آب مشروب آن از رودخانهٔ قره آغاج و قنات و چاه و چشمه است. زراعت این دهستان بیشتر دیم است. محصولات آن عبارتند از: غلات و خرما و برنج و پنبه و تنباکو و کنجد و لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری و کسب و صنایع دستی معموله قالی و گلیم بافی است. این دهکده از۴۰ آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و تعداد نفوس آن درحدود ده هزار نفرند و قراء مهم آن عبارتند از: سه ده؛ بیخومه بیغرد؛ تخته، سلف آباد؛ گرهشت؛ گورده؛ زنگ و مهمله؛ هفتوان. مرکز دهستان قصبهٔ '''خنج''' است و طایفهٔ عمله از ایل قشقائی در آن محل سکنی دارد. (از [[فرهنگ جغرافیایی ایران]] ج ۷۷). رجوع به [[فارسنامه ناصری|فارسنامهٔ ناصری]] شود.