علیاکبر فراهانی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
به نسخهٔ 25810581 ویرایش Babooneh برگردانده شد: بدون منبع تغیر ندهید. (توینکل) برچسب: خنثیسازی |
|||
خط ۶:
| دورنما =
| پسزمینه = non_vocal_instrumentalist
| نام_اصلی =
| نام_مستعار = جناب میرزا
| تولد = [[۱۲۳۶ (قمری)]]<ref name="Pirniakan">{{یادکرد وب| نشانی = http://www.daryushpirniakan.com/ShowArticle.aspx?ID=58| عنوان = یادنامه استاد علیاکبر خان فراهانی/ردیف دان و نوازنده تار| تاریخ بازدید = شهریور ۱۳۹۰|ناشر = وبگاه رسمی داریوش پیرنیاکان}}</ref> یا [[۱۲۴۲ (قمری)]]<ref name="persianartmusic">{{یادکرد وب| نشانی = http://www.persianartmusic.com/Farsi/f_farsi.html#آقا%20علي%20اكبر| عنوان = فراهانی – آقا علیاکبر (۱۲۴۲)| تاریخ بازدید = شهریور ۱۳۹۰|ناشر = وبگاه رسمی موسیقی هنری ایران}}</ref><ref name="yadeyar">{{یادکرد وب| نشانی = http://www.yadeyar.ir/wwwroot2/order3.asp?o2=682| عنوان = آقا علیاکبر خان فراهانی| تاریخ بازدید = شهریور ۱۳۹۰| ناشر = وبگاه یادیار}}</ref>
| مرگ =
| ملیت = [[ایرانیها|ایرانی]]
| ساز = [[تار]]
| نوع_صوت =
| سبک =
| فعالیت = [[موسیقیدان]] و [[نوازنده]]
| مدت =
سطر ۲۲ ⟵ ۲۳:
| سازهای_برجسته =
}}
'''آقا علیاکبر فراهانی''' (
از دوران [[صفویه]] تا آمدن وی به دربار، از دورههای سیاه موسیقی سنتی ایرانی به حساب میآید، به این دلیل که در این مدت کار علمی بر روی موسیقی انجام نشدهاست.<ref>Cole, Momen</ref> آقا علیاکبر پس از چند صد سال بر روی موسیقی سنتی کار تئوری انجام داد. وی در هر دو زمینهٔ آهنگسازی و نوازندگی سرآمد بود. [[عارف قزوینی]] در دیوان خود به او اشاره کرده و مینویسد: آقا علیاکبر بیاندازه مورد تشویق و محبت شاه بوده به طوری که اغلب وقت را در مصاحبت شاه گذرانیده و او را از نغمات عالی و بینظیرِ ساختهٔ خود، سرمست نگاه میداشتهاست. از عجایب اینکه درجه و میزان هنر استاد به حدی بود که کسی را یارای مخالفت یا جرأت حسادت با او نبوده و اخلاقاً هم طوری با اطرافیان شاه میزیسته که محبوب همه واقع و مورد توجه عموم قرار گرفته بود.<ref>قزوینی</ref> وی به قدری مورد توجه شاه بود که در سال ۱۸۵۶ میلادی برابر با ۱۲۷۳ قمری، پرترهای از وی رسم شد که به گفته خالقی در آن زمان وی باید ۴۰ یا ۴۵ ساله میبوده باشد.
[[آقا حسینقلی]] و [[میرزا عبدالله فراهانی|میرزا عبدالله]] هر دو از نوازندگان به نام تار، پسران او بودند که سنت او را زنده نگه داشته و به شاگردانِ خود منتقل کردند و خود این شاگردان نیز موسیقیدانان و نوازندگانِ موسیقی سنتی نسل امروز را تربیت کردند. وی همچنین پدربزرگ [[علیاکبر شهنازی]] نوازنده سرشناس تار است. از وی در موزه مفاخر استان مرکزی یاد شدهاست.<ref>خبرگزاری آریا</ref> همچنین در سفرنامه پولاک و در کتاب «سه سال در ایران» [[ژوزف آرتور گوبینو]] از او به عنوان
▲[[آقا حسینقلی]] و [[میرزا عبدالله فراهانی|میرزا عبدالله]] هر دو از نوازندگان به نام تار، پسران او بودند که سنت او را زنده نگه داشته و به شاگردانِ خود منتقل کردند و خود این شاگردان نیز موسیقیدانان و نوازندگانِ موسیقی سنتی نسل امروز را تربیت کردند. وی همچنین پدربزرگ [[علیاکبر شهنازی]] نوازنده سرشناس تار است. از وی در موزه مفاخر استان مرکزی یاد شدهاست.<ref>خبرگزاری آریا</ref> همچنین در سفرنامه پولاک و در کتاب «سه سال در ایران» [[ژوزف آرتور گوبینو]] از او به عنوان مشهورترین نوازندهٔ تار یاد شدهاست. بخی از افسانه ها در مورد وی باقی مانده است. به طوری که نقل شدهاست که پس از نماز شب یکی از سورههای قرآن را مینواخته که شنوندگان تشخیص دادهاند سوره [[یس]] بودهاست. بنابر گفتهٔ نوهاش احمد عبادی، آقا علیاکبر زاده [[فراهان]] اراک است ولی در مورد زندگی وی پیش از آمدن به تهران اطلاعی در دست نیست. همچنین روشن نیست که وی موسیقی را از کجا فرا گرفتهاست. اما با توجه به حضور وی در همدان و طهران به نظر می رسد این دو شهر از مناطقی بوده اند که وی موسیقی را آنجا آموخته است {{مدرک}}.
== زندگی شخصی ==
وی صاحب سه پسر بود. پس از مرگ زودهنگام او، برادرزادهاش [[آقا غلامحسین]]
== پانویس ==
خط ۳۸:
== منابع ==
* {{یادکرد|نویسنده=روحالله خالقی|کتاب= سرگذشت موسیقی ایران|تاریخ=۱۳۷۶}}
* {{یادکرد|نویسنده=میرزا ابوالقاسم عارف قزوینی|کتاب= کلیات دیوان|تاریخ=۱۳۲۷}}
|