فتح مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۳:
 
== پیشینه ==
بر اساس قرارداد [[((صلح حدیبیه]]))، بت‌پرستان قریش و مسلمانان پیرو محمد حق شبیخون زدن به کاروان‌ها و قبایل یک‌دیگر را نداشتند؛نداشتند ، پس از گذشت هفده یا هیجده ماه از صلح حدیبیه دو قبیله [[((بنی‌بکر]])) و [[((بنی‌خزاعه]])) نبرد کردند. گروهی از بنی‌خزاعه به نزد [[((محمد بن عبدالله]])) رفتند و شبیخون قبیله بنی‌بکر را با پشتیبانی سران قریش دانستند.
 
[[ابوسفیان]] مکه را ترک کرد و به مدینه رفت؛ تا پیمان صلح حدیبیه را دوباره برقرار کند؛ اما محمد بن عبدالله به وی توجهی نکرد و حتی دخترش [[((رمله]])) همسر محمد بن عبدالله، نیز او را از خود راند.<ref>مغازی واقدی ج ۲ ص ۷۹۲</ref>
 
محمد بن عبدالله، ارتشی ده‌هزار نفره از مسلمانان ترتیب داد و سرانجام به سوی مکه حرکت کرد؛ مسلمانان در جایی نزدیک مکه فرود آمدند.
خط ۳۵:
 
ابوسفیان تعهد کرد که قبل از ورود محمد بن عبدالله به مکه، به آن شهر برود.
 
== ورود محمد بن عبدالله به مکه ==
محمد بن عبدالله، در زمان آمدن به مکه علمی را به دست [[عبدالله خثعمی]] سپرد و کسانی را که زیر علم وی گردآیند، در امان دانست. سربازان محمد بن عبدالله، شهر را به تصرف خود در آوردند. محمد بن عبدالله نیز به [[مسجدالحرام]] رفت و به طواف [[کعبه]] پرداخت. محمد بن عبدالله بت [[هبل]] و دیگر بت‌های [[کعبه]] را شکست.محمدبن عبدالله پس از فتح مکه اقدام به شکستن بت‌ها نمود، به پیشنهاد او ، علی روی شانه‌های ایشان رفت و بتها را یکی پس از دیگری به زمین انداخت <ref>الطرائف، ابن طاوس، ج۱، ص۸۰</ref> پس از شکستن بت‌ها آیه88 اسراء، «قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطل إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً» نازل شد.<ref>آیه88 اسراء</ref> ماجرای بالا رفتن علی بر شانه‌های محمد را بسیاری از بزرگان اهل سنت در کتاب‌های خود روایت کرده‌اند از جمله: احمد بن حنبل، ابو یعلی موصلی، ابو بکر خطیب در [[تاریخ بغداد (خطیب)|تاریخ بغداد]]، محمد بن صباغ زعفرانی در «الفضائل»، حافظ ابو بکر بیهقی، قاضی ابو عمر و عثمان بن احمد در کتاب‌های خودشان، ثعلبی در تفسیرش، ابن مردویه در «المناقب»، ابن منده در کتاب «المعرفة»، طبری در «الخصائص»، خطیب خوارزمی در «الاربعین» و ابو احمد جرجانی در «التاریخ» روایت کرده‌اند <ref name="الطرائف، ابن طاوس، ج۱، ص۸۱">الطرائف، ابن طاوس، ج۱، ص۸۱</ref>