محمد محیط طباطبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

در سال ۱۳۳۷ از شغل معلمی بازنشسته شد. از همان سال به دعوت رادیو ایران برنامهٔ رادیویی مرزهای دانش را دایر کرد که اختصاص به گفتارهایی در زمینهٔ فرهنگ و ادب و تاریخ داشت. این گفتارها توسط خود او یا استادان و محققان برگزیدهٔ او ارائه می‌شد، و دقت نظر محیط طباطبایی در انتخاب موضوع گفتارها آشکار بود. تعداد گفتارهایی که خود او در برنامهٔ مرزهای دانش ایراد کرد بیش از ۴۵۰ بود.

 

ویژگی محیط طباطبایی از همان آغاز گام نهادن او در عرصهٔ تحقیقات تاریخی و ادبی، روحیهٔ بدیعه‌یاب و نکته‌گیر او بود که موجب جدایی و گاه معارضهٔ او با ادبای مشهور زمان چون ملک‌الشعرا بهار و عباس اقبال و سعید نفیسی می‌شد، و شاید همین امر موجب شد که دانشگاه از دانش او بی‌بهره ماند. زمانی که در اواخر دههٔ ۱۳۴۰ [[دانشگاه تهران]] از او برای تدریس دعوت کرد، آن دعوت را دیرهنگام دانست و نپذیرفت.

در سال ۱۳۵۷ نخستین جایزهٔ آثار ملی از سوی [[انجمن آثار ملی]] به او اعطا شد. در سال ۱۳۵۹ برای دومین بار در کنگره ابن سینا شرکت کرد و در اواخر سال ۱۳۶۲ نیز در کنگره خوارزمی سخنرانی نمود. در سال ۱۳۶۹ به عضویت [[فرهنگستان زبان و ادب فارسی]] برگزیده شد.

 

 

محمد محیط طباطبائی در روز سه‌شنبه بیست و هفتم مرداد ۱۳۷۱ هجری شمسی در آستانهٔ نود سالگی در تهران درگذشت. پیکر او طبق وصیت در [[برج طغرل]] در مجاورت [[ابن بابویه]] در [[شهر ری]] دفن شد.