محمدحسین لقمان‌ادهم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز اصلاح یادکردها (وظیفه ۱۹) |
||
خط ۳۶:
در سال ۱۳۳۸ ه.ق به اتفاق دکتر حکیم‌الدوله ([[محمدحسن لقمان‌ادهم]] برادر کوچکترش و وزیر بهداری کابینه [[محمد مصدق|دکتر مصدق]]) جزو همراهان احمدشاه در سفر اروپا بود و در بازدید از [[انستیتو پاستور]]، احمدشاه را به تأسیس چنین بنگاهی در ایران تشویق کرد و برای این کار دکتر منارد فرانسوی را استخدام و به ایران آورد. در سال ۱۲۹۵ ریاست طب [[دارالفنون|مدرسه دارالفنون]] را به عهده گرفت و پایه و اساس دانشکده پزشکی را پی ریزی نمود؛ کلاس طب را از دارالفنون مجزا و در سال ۱۲۹۷ تبدیل به مدرسه طب کرد.<ref>پایگاه اینترنتی مرکز پزشکی آموزشی و درمانی لقمان حکیم</ref> بعدها وقتی [[دانشگاه تهران]] تأسیس شد و شروع به کار کرد اولین رئیس [[دانشکده پزشکی]] آن شد.
در سال ۱۳۱۲ به سمت پزشک مخصوص رضاشاه منصوب شدند. در سال ۱۳۱۷ از ریاست دانشکدهٔ پزشکی و خدمات رسمی دولتی به دلیل بیماری کناره گیری کرد. در سال ۱۳۲۸ به پاس خدمات ۵۰ ساله ایشان از طرف وزارت فرهنگ، دانشگاه تهران و [[فرهنگستان ایران]] جشنی در تالار فرهنگ برپا شد و در این جشن به ایشان نشان همایونی و نشان دانش اعطا گردید. وی در ۱ آبان ۱۳۲۹ درگذشت. وزارت بهداری برای قدردانی از خدمات بهداشتی ایشان بیمارستان سیصد تخت خوابی خود را در ۱۵ دی ۱۳۳۰ طی مراسمی به نام ایشان نامگذاری کرد. دهخدا و بهار نیز در مدح او اشعاری سروده‌اند. در تهران خیابانی به نام او نامگذاری شده بود که پس از انقلاب به خیابان باقری‌کماسایی تغییر نام داد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|
== منابع ==
| |||