آسیت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آب‌آوردگی شکم''' یا '''آسیت''' {{انگلیسی|Ascites}} به تجمع مایع در حفره [[صفاق]]ی گفته می‌شود. از نظر بالینی وقتی آسیت قابل تشخیص است که حجم مایع بیش از ۵۰۰ سی سی باشد. آب‌آوردگی شکم دلایل گوناگونی از جمله بیماری‌های کبدی مانند [[سیروز]] (تشمع) و [[متاستاز]] (دگرنشینی) و سرطان‌های گوارشی و نیز مسدود شدن سیاهرگ کبدی در ''نشانگان بادبود-کیاری'' می‌تواند داشته باشد. تشخیص دقیق به وسیلهٔ [[پاراسنتز|مایع‌کِشی]] (پاراسنتز) و آزمایش خون و نیز با [[ماتیته]] جابجا شونده در [[دق (پزشکی)|دق]] (پرکوسیون) و [[سونوگرافی]] قابل انجام است.

درمان اولیه با محدودیت [[سدیم]] در غذا، محدودیت مایعات، داروهای [[ادرارآور]] مانند [[اسپیرونولاکتون]] و [[فورزماید]] است. در آب‌آوردگی مقاوم گاه به تخلیه مکرر آب‌آوردگی یا ایجاد [[شانت]] داخل صفاقی و [[آناستوموز]] سیاهرگ باب به ورید اجوف تحتانی می‌پردازند.