سید علی‌محمد باب: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۷۹۰ میلادی در [[ایران]]، [[احمد احسائی|احمد احسایی]] مکتب جدیدی را بنیان نهاد که به [[شیخیه]] معروف است. پیروان او که شیخی نامیده می‌شدند، مثل اکثر شیعیان منتظر قیام مهدی یا [[حجت بن الحسن|امام دوازدهم]] بودند. بعد از مرگ [[احمد احسایی]]، رهبری شیخیه به یکی از شاگردان او به نام [[سید کاظم رشتی]] (۱۷۹۳ میلادی - ۱۸۴۳ میلادی) واگذار شد.<ref>* {{cite encyclopedia|year=1890|title=Babism|encyclopedia=Religious Systems of the World: A Contribution to the Study of Comparative Religion|publisher=Swann Sonnenschein|location=London|url=http://www.h-net.org/~bahai/diglib/articles/A-E/browne/brbabism.htm|date=|page=336|language=English|author=Browne, E.G}}</ref> سید کاظم رشتی قبل از مرگ، به شاگردانش سفارش کرده بود که به دنبال «حق» بگردند. او به شاگردانش گفته بود که قائم به زودی ظهور خواهد کرد. وی برای خود جانشینی تعیین نکرده بود و کمی قبل از فوتش به شاگردانش گفته بود «آیا نمی‌خواهید من بروم تا «حق» ظاهر شود؟»<ref name=":37" /> در میان شاگردانش فردی بود به نام [[ملاحسین بشرویه|ملا حسین بشرویه ای]].<ref name=":37">* {{cite encyclopedia|year=1890|title=Babism|encyclopedia=Religious Systems of the World: A Contribution to the Study of Comparative Religion|publisher=Swann Sonnenschein|location=London|url=http://www.h-net.org/~bahai/diglib/articles/A-E/browne/brbabism.htm|date=1890|pages=334-336|language=English|author=Browne, E.G}}</ref> سید کاظم او را مأمور کرده‌بود که برای مذاکره با سید شفتی و میرزا عسکری (از روحانیون برجسته آن روزگار) به [[اصفهان]] و [[خراسان]] برود بعد از برگشت او از ایران، استاد او دیگر در قید حیات نبود. از نظر [[ملا حسین بشرویه‌ای]] نه میرزا محیط کرمانی و نه میرزا حسن گوهر، هیچ‌کدام نمی‌توانستند پیشوائی باشند که او انتظار داشته‌است. بدین جهت مطابق [[احکام اسلام|شریعت اسلام]] به مدت ۴۰ روز به حال [[اعتکاف]] در [[مسجد کوفه]] به سر برد. در این زمان یکی دیگر از علمای شیخی به نام [[ملا علی بسطامی]] با عده‌ای دیگر به مسجد وارد می‌شوند و آن‌ها هم در اعتکاف شرکت می‌کنند. بعد از خاتمه ۴۰ روز ملاحسین که زودتر اعتکاف را شروع کرده بود با دوستان خود عازم [[ایران]] می‌شود. ملا حسین بشرویه ای در تاریخ ۲۳ مه ۱۸۴۴ به شیراز می‌رسد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=The Bab Herald of the Day of Days|نام خانوادگی=BALYUZI|نام=HASAN|ناشر=George Ronald|سال=1973|شابک=9780853980483|مکان=46 High Street, Kidlington, Oxford, OX5 2DN|صفحات=15}}</ref> و در آن جا با باب دیدار می‌کند.<ref>بالیوزی، ص. ۱۳</ref>

 

 

=== حروف حی ===

'''حروف حَی'''، لقبی است که به ۱۸ نفر از اولین ایمان آورندگان به سید علی محمد باب اطلاق می‌شود. حرف در آثار باب، در معنای وجود انسانی به کار رفته‌است.<ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=Afnan|نام=Muhammad|عنوان="Point" and "Letter" in the Writings of the Báb|ژورنال=Lights of Irfan|سری=Book 2|مکان=Wilmette, IL|ناشر=Irfan Colloquia|تاریخ=2001|سال=2001|صفحه=149-150|زبان=English|شاپا=|doi=|پیوند=|تاریخ دسترسی=}}</ref> برای مثال، منظور از حروف [[انجیل]] و حروف فرقان در آثار او، مؤمنین به ظهور [[مسیح]] و [[محمد]] هستند.

 

حروف حی عبارتند از:

* [[ملاحسین بشرویه‌ای]]، اولین کسی که به باب ایمان آورد.<ref name=":29" /> پس از ایمان آوردن او تا مدت ۵ ماه، ۱۷ نفر دیگر نیز به باب ایمان آوردند. این ۱۸ نفر از پیروان اولیهٔ او [[حروف حی]] نامیده می‌شوند.<ref name=":9">{{یادکرد کتاب|عنوان=مطالع الانوار|نام خانوادگی=زرندی|نام=نبیل|ناشر=مرآت|سال=۱۹۹۱ میلادی|شابک=|مکان=دهلی نو، هندوستان|صفحات=۶۶}}</ref><ref name=":32" />

* [[ملا علی بسطامی]] (دوم من آمن) عالم مشهوری که برای تبلیغ به دو قطب عالم شیعه یعنی [[کربلا]] و نجف فرستاده شد.<ref name=":12" /> مطابق تواریخ بابیه، [[ملا علی بسطامی]] اولین شخصی بوده است که بواسطه اعتقاد به سید علی محمد شیرازی کشته شده‌است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مطالع الانوار|نام خانوادگی=زرندی|نام=نبیل|ناشر=مرآت|سال=۱۹۹۱ میلادی|شابک=|مکان=دهلی نو، هندوستان|صفحات=۷۳}}</ref><ref name=":12" />

* ملا خدابخش قوچانی ملقب به ملا علی<ref name=":9" /><ref name=":32" />

* سید حسین یزدی<ref name=":9" /><ref name=":32" />

* میرزا محمد روضه خوان یزدی<ref name=":9" /><ref name=":32" />

* ملا باقر تبریزی<ref name=":9" /><ref name=":32" />

* ملا یوسف اردبیلی<ref name=":9" /><ref name=":32" />

* میرزا محمّد علی قزوینی، شوهر خواهر طاهره قرّةالعین<ref name=":9" /><ref name=":32" />

* زرین تاج برغانی ([[طاهره قرةالعین]])، که تنها زن در میان حروف حی بود و بعداً به او لقب «طاهره» داده شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=حروف حیّ|نام خانوادگی=گهرریز|نام=هوشنگ|ناشر=مرآت|سال=۱۹۹۳ میلادی|شابک=|مکان=دهلی نو، هندوستان|صفحات=۱۰۲}}</ref> وی همچنین هیچگاه نتوانست باب را حضوری ملاقات کند.<ref name=":10">{{یادکرد وب|عنوان=حروف حیّ|نشانی=http://reference.bahai.org/fa/t/o/HH1/hh1-101.html.utf8|وبگاه=مرجع کتب وآثار بهائی|بازبینی=2019-03-25|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=|ص=صفحه ۹۹}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نام خانوادگی=Administrator|کد زبان=en-gb|نشانی=http://www.bahai-encyclopedia-project.org/index.php?option=com_content&view=article&id=65:letters-of-the-living&catid=38:history|عنوان=Letters of the Living|بازبینی=2018-07-29|وبگاه=www.bahai-encyclopedia-project.org}}</ref>