سوشیانت: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه «سوشیانس» که از ریشه «سو» به معنی سودمند است، در اوستا سِئوشیانت (Saoshyant) آمده و در پهلوی به اشکال گوناگونی چون: سوشیانت، سوشیانس، سوشانس، سوشیوس یا سیوشوس آمده‌است. واژهٔ سوشیانت (سئوشینت) گاه به معنای «منجی» ترجمه شده‌است، اما این منجی، نجات دهنده از گناه و خطا نیست. این واژه به معنی «کسی که خیر می‌رساند» یا «خیر» است.<ref>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی = Hinnnells | نام = J.R| پیوند نویسنده = | کوشش = | عنوان = Zoroastrin Saviour Imagery and Its Influence on the New Testament | ژورنال = Numen | دوره = 16 | سال = 1969 | ماه = | صفحه = 164 | زبان =}}</ref> در گات‌ها سه بار به صورت مفرد به کار رفته‌است. برخی بر این باورند که زرتشت این واژه را به تلویح برای اشاره به خودش به کار برده‌است.<ref>{{پک|Boyce|1975|ک=History of Zoroastrianism|ص=234}}</ref>

به معنی «سودبخش» یا «سودرسان» و در معنای گسترده، «رهاننده» یا «رهایی‌بخش» است

 

در گاهان ([[گاتها]]) که سروده‌های خود [[زرتشت]] است و در آن‌ها می‌توان باورهای وی را یافت اشاره چندانی به پایان جهان نشده‌است، اما چنین می‌نماید که در بندی از گاهان ([[یسنا]] ۴۳ بند ۳) سخن از مردی است که در آینده می‌آید و راه نجات را می‌یابد، همچنین در گاهان چند بار به واژه سوشینت برمی‌خوریم که در ادبیات بعدی زرتشت به صورت سوشیانس درآمده و منجی نهائی زرتشتی به‌شمار می‌آید.