محفل روحانی: تفاوت میان نسخه‌ها

دیانت بهائی فاقد طبقهٔ روحانی است. فردی تحت عنوان متخصص در امور دینی وجود ندارد که متن کتاب مقدس را برای دیگران تفسیر نماید یا وظیفهٔ هماهنگی و سازماندهی امور جمعی را بر عهده داشته باشد. وظایف اداری که در ادیان دیگر به‌طور سنّتی در حوزهٔ مسئولیت طبقهٔ روحانیت است در بین بهائیان از طریق یک ساختاری اداری صورت می‌گیرد که شامل شوراهای انتخابی است. محفل‌های روحانی ادارهٔ امور جامعهٔ بهائی در دو سطح محلی و ملی بر عهده دارند.<ref name=":0">دیانتی ممنوع؛ آزار و تعقیب بهائیان در ایران، مرکز اسناد حقوق بشر ایران؛ ص ۸</ref><ref name="World Religions: Baha'i Faith">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Hartz|نام=Paula|ناشر=Chelsea House|سال=2009|شابک=8978-1041-60413-1104-9788|کتاب=World Religions: Baha'i Faith}}</ref>[[محفل روحانی#cite note-World Religions: Baha'i Faith-3|^[۳]]]

محفل روحانی محلی امور بهائیان در آن نقطه را هماهنگ می‌کند. در جامعهٔ بهائی، شورای محلی مسئول ادارهٔ امور جامعه است که شامل انتشار آئین بهائی، سامان‌دهی امور مربوط به تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان، انجام امور انتشارات و تألیفات، نظارت بر اجرای احکام ازدواج و طلاق، کمک به نیازمندان، رفع اختلافات احتمالی بین اعضای جامعه، برگزاری مراسم روزهای تعطیل و رسیدگی به امور مالی می‌باشد.<ref name="Baha'i Faith">{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= Momen|نام=Moojan |کتاب=Baha'i Faith | ناشر=Oneworld |سال= 1997|شابک=9978-5631-85168-1563-9789}}</ref><ref name="aeen">[[ویلیام هاچر]] و [[دوگلاس مارتین]]، «[[دیانت بهائی آئین فراگیر جهانی]]»، صفحهٔ ۱۸۸–۱۸۹</ref>محفل روحانی محلّی، همچنین اختیارات لازم را به افراد، کمیته‌ها و گروه‌ها برای انجام خدمات محلّی اعطا می‌کند.<ref name=":0" />