پس از فروپاشی شوروی، کشور یوگسلاوی سوسیالیستی هم، که از اقمار بلوک شرق بود نیزبود، تجزیه شد.
با [[فروپاشی یوگسلاوی]]، [[جمهوری بوسنی و هرزگوین]] نیز باپس انجاماز [[همه‌پرسی]] برای کسب استقلالاستقلال، بمانندمانند دیگر جمهوری‌های یوگسلاوی، در ابتدایآغاز سال ۱۹۹۲ اعلام موجودیت کرد. این اتفاق، آغازگر [[جنگ‌هایجنگ بوسنی]] بود. در بوسنی سه قومیت بوسنیایی مسلمان و صرب ارتدوکس و کروات کاتولیک سکونت داشتند. همه‌پرسی استقلال، توسط صرب‌های بوسنی تحریم شده بود و با مشارکت ۶۷٪ مردم، ۹۸٪ رأی‌دهندگان به استقلال بوسنی و هرزگوین رأی دادند.<ref name="Malcolm">Malcolm, Noel (1994). Bosnia A Short History. New York University Press. {{ISBN|0-8147-5520-8|en}}.</ref>
{{اصلی|جنگ بوسنی}}
[[صرب]]های بوسنی، که از جانب صربستان و مونته‌نگروی همسایه حمایت می‌شدند، [[جمهوری صرب بوسنی]] را تشکیل داده و به قصد تجزیه کشور بوسنی در طول خطوط قومیتی و پیوند دادن نواحی صرب‌نشین برای تشکیل «صربستان بزرگ»، به مقاومت مسلحانه پرداختند. همچنین [[کروات]]های بوسنی نیز با حمایت کرواسی، [[جمهوری کروات بوسنی و هرزگوین]] را تشکیل دادند. قدرتهای اروپایی هم از وجود کشور [[مسلمان]] ناهمگون در اروپای مسیحی ناخشنود بودند و حاضر به کمک نبودند{{مدرک}}. بوسنیایی‌ها که با ضعف تسلیحاتی در تحریم بودند، به‌شدت تحت فشار جنگ چهار ساله قرار گرفتند. در این میان فقط بعضی کشورهای مسلمان مانند [[ایران]]، پاکستان و عربستان کمک‌هایی کردند{{مدرک}}.
با اعمال نظر (نژاد انگلوساکسون) انگلیس[[انگلستان]] و آمریکا در ابتدایآغاز سال ۱۹۹۴، در پی [[موافقتنامه واشینگتن]]، ''جمهوری کروات بوسنی و هرزگوین'' و جمهوری بوسنی و هرزگوین با هم ادغام شده و [[فدراسیون بوسنی و هرزگوین]] را ایجاد کردند{{مدرک}}. با این موافقتنامه بوسنیایی‌ها و کروات‌ها، تعداد طرفینطرف‌های جنگ را در کشور بوسنی و هرزگوین بعد از دو سال، از سه به دو تقلیل داد.▼
قدرتهای نژادی اروپایی هم از حضور یک کشور [[مسلمان]] ناهمگون در اروپای مسیحی ناخشنود بودند و حاضر به کمک نبودند. بوسنیایی‌ها که ضعف شدید تسلیحاتی و تحریم محاصره بودند بشدت تحت فشار جنگ چهار ساله قرار گرفتند، در این میان فقط بعضی کشورهای مسلمان مانند [[ایران]] پاکستان عربستان کمک‌هایی نمودند.
▲با اعمال نظر (نژاد انگلوساکسون) انگلیس و آمریکا در ابتدای سال ۱۹۹۴، در پی [[موافقتنامه واشینگتن]]، ''جمهوری کروات بوسنی و هرزگوین'' و جمهوری بوسنی و هرزگوین با هم ادغام شده و [[فدراسیون بوسنی و هرزگوین]] را ایجاد کردند. با این موافقتنامه بوسنیایی‌ها و کروات‌ها، تعداد طرفین جنگ را در کشور بوسنی و هرزگوین بعد از دو سال، از سه به دو تقلیل داد.
عاقبتسرانجام در اواخر سال ۱۹۹۵ گروه‌های درگیر جنگ، [[موافقتنامه دیتون|موافقت‌نامهٔ صلح دیتون]] آمریکا را امضا کردند که جنگ چهار ساله داخلی بین قومیتی را متوقف کرد (توافقنامه نهایی در ۱۴ دسامبر ۱۹۹۵ در پاریس امضا شد).
توافق صلح دیتون مرزهای بین‌المللی بوسنی و هرزگوین را ابقا کرد و یک دولت مشترکمشترکی چند قومیتی و دموکراتیک ایجاد کرد که با در دست داشتن هدایت سیاست خارجی، روابط دیپلماتیک و امور مالی تقویت می‌شد. ترتیبات سیاسی بجا ماندهبه‌جامانده از توافق صلح دیتون در سال ۱۹۹۵ به درگیری‌ها خاتمه داد. اما این توافقات اختلافات ناشی از ایدئولوژی‌های ملی‌گرایانه‌ای را که جنگ به‌خاطر آن‌ها آغاز شد را التیام نبخشیده است. همچنین این توافق، کنترل قدری کمتر از نیمی از کشور و امکان وتوی سیاست‌های ملی در بوسنی هرزگوین را در اختیارشان گذاشت که این امر جلوی توسعه اقتصاد بوسنی را گرفته و زمینه را برای رواج فساد مالی و اداری فراهم کرده‌است.<ref name="">[http://www.bbc.co.uk/persian/world/2014/07/140702_an_ww1_bosnia_legacy.shtml| بوسنی و جنگ جهانی اول] بی بی فارسی، ۱۱ تیر ۱۳۹۳</ref>
همچنین لایه دومی از حکومت، تشکیل شد. از دو بخش تقریباً مساوی از لحاظ اندازه، درنظر گرفته شد: [[فدراسیون بوسنی و هرزگوین|فدراسیون بوسنیایی/کروات بوسنی و هرزگوین]] و [[جمهوری صربی بوسنی]] تحت رهبری صرب‌ها (RS). دولت‌های فدراسیون و RS با امکان نظارت بر اکثر فعالیت‌های دولت تقویت شدند. همچنین دفتر نمایندگان بلندپایه (OHR) برای نظارت بر اجرای جنبه‌های مدنی موافقتنامه تأسیس شد.
