سیارک: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز تمیزکاری یادکردها (وظیفه ۱۹)
جز تمیزکاری یادکردها (وظیفه ۱۹)
خط ۹:
 
== تاریخچه ==
در آغازین روزهای ژانویهٔ ۱۸۰۱ [[جوزپه پیاتسی]] (۷ ژوئیهٔ ۱۷۴۶–۲۲ ژوئیهٔ ۱۸۲۶) جرمی را در آسمان رصد نمود که ابتدا یک [[دنباله‌دار|شهاب سنگ]] به نظر می‌رسید ولی زمانی که مدار آن به‌درستی تعیین گردید، مشخص شد که سیاره بسیار کوچکی است، آنقدر کوچک که آن را در رده جدیدی به نام سیارک‌ها دسته‌بندی کردند. پیاتسی آن را [[سرس]] نامید. تا چند سال بعد سه سیارک جدید دیگر کشف شدند و تا پایان آن قرن صدها عدد از آن‌ها شناسایی شده بودند. تا به امروز تعداد این سیارکها به چند صد هزار رسیده‌است و هنوز اکتشاف آن‌ها ادامه دارد. تعدادی از سیارکها چنان کوچکند که از [[زمین]] قابل رؤیت نیستند اما بزرگترین آن‌ها همان سِرِس است که شماره یک را بر پیشانی خود دارد.<ref>{{یادکرد |مقاله عنوان = صخره‌های سرگردان | پیوند = [http://spacescience.ir/ShowPost.aspx?Category=300&SubCategory=340&Post=0000131 صخره‌های| سرگردان]|ژورنال= |نشریه=[[دانش فضایی (وب‌گاه)|وب‌گاه دانش فضایی]]}} بازیابی‌شده در تاریخ ۳ ژوئیه ۲۰۱۰</ref>
 
== نام‌گذاری سیارک‌ها ==
خط ۴۶:
ازمنابع آلی و معدنی موجود در سیارک‌ها می‌توان برای تأمین مواد و آب مورد نیاز جهت ساخت تجهیزات فضایی و مداری استفاده نمود. اینک بسیاری از مراکز پژوهشی مرتبط با فناوری فضایی در حال مطالعه امکان سفر به سیارک‌ها و برداشت از ذخایر طبیعی آن‌ها هستند.
 
به تازگی و با کشف یخ آب بر سطح سیارک [[سیارک ۲۴|تمیس-۲۴]]، ایده‌هایی به منظور برداشت [[آب]] از آن‌ها جهت استفاده آب مصرفی [[فضانوردان]] و تأمین [[اکسیژن]] و [[هیدروژن]] به وسیلهٔ [[برق‌کافت|الکترولیز]] نمودن آب برای تنفس یا سوخت فضاپیماهای آینده مطرح شده‌است.<ref>{{یادکرد |مقاله عنوان = پمپ‌بنزین‌های فضایی | پیوند = [http://spacescience.ir/ShowPost.aspx?Category=300&SubCategory=310&Post=0000142 پمپ‌بنزین‌های| فضایی]|ژورنال= |نشریه=[[دانش فضایی (وب‌گاه)|وب‌گاه دانش فضایی]]}} بازیابی‌شده در تاریخ ۳ ژوئیه ۲۰۱۰</ref> اگر مدار سفرهای فضایی آینده را بتوان به گونه‌ای طراحی کرد که هر بار سیارک دارای ذخایر یخ آب در مسیر قرار داشته باشد می‌توان به سادگی تأسیسات لازم برای یک ایستگاه سوخت‌گیری فضایی را بر سطح آن سیارک بنا نمود. تأسیساتی تمام اتوماتیک که انرژی تابشی خورشید را توسط صفحات خورشیدی دریافت و به الکتریسیته تبدیل نمایند و سپس با استفاده از این انرژی الکتریکی، یخ آب موجود در خرده سیارک را با یک اجاق مایکروویو ساده ذوب کرده و آب حاصله را با یک دستگاه ساده الکترولیز به هیدروژن و اکسیژن تجزیه نمایند. در انتها هیدروژن و اکسیژن به دست آمده در مخازن جدا از هم ذخیره خواهند شد. این طرح هنوز در مرحله ایده قرار داشته و به مرحله عمل نرسیده‌است.
 
برای اکتشاف معادن در سیارک‌ها باید بتوان روی آن‌ها فرود آمد و این کاری است مشکل و شاید غیرممکن. به این خاطر دانشمندان در اندیشه راهی برای توقف چرخش سیارک‌های پیرامون زمین هستند.