ایلخانان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ایلخانان''' یا '''ایلخانیان''' نام سلسله‌ای [[مغول]] است که از سال ۶۵۴ تا ۷۵۰ ه‍.ق معادل ۱۲۵۶ تا ۱۳۴۹ میلادی در ایران حکومت می‌کردند و فرزندان [[چنگیزخان]] [[مغول]] بودند. لشکریان چنگیزخان نخستین بار در سال ۶۱۸ ه‍.ق معادل ۱۲۲۱ میلادی به خراسان حمله نمودند. چنگیزخان در سال ۱۲۲۵ میلادی به مغولستان بازگشت و در آنجا درگذشت. سال ۱۲۵۱ م. [[منگو]] یا منگل، خان بزرگ یا قاآن، بر آن شد تا با اعزام برادرانش [[هولاکو]] و [[قوبیلای]] (کوبلاخان) به ترتیب به ایران و چین پیروزی‌های مغولان را تحکیم و تکمیل کند. هولاکو با فتح ایران سلسله ایلخانیان ایران و قوبیلای با فتح چین [[سلسله یوان]] چین را بنیان نهادند. ایلخانان یعنی [[خان]]ان محلی و غرض از این عنوان آن بوده‌است که سمت اطاعت ایلخانان را نسبت به [[قاآنان]] می‌رسانند و این احترام همه وقت از طرف ایلخانان ایران رعایت می‌شده‌است. فتح ایران به دست هلاکوخان پیامدهای مهمی چون پایان کار [[اسماعیلیان الموت (حکومت)|اسماعیلیان]] و انقراض خلافت [[عباسیان]] در پی داشت. ایلخانان در ابتدا دین بودایی داشتند اما به تدریج به اسلام گرویدند. ایلخانان مسلمان خود را سلطان نامیده و نام‌های اسلامی برگزیدند.