کروماتوگرافی گازی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کروماتوگرافی گازی''' {{به انگلیسی|Gas Chromatography}} یکی از روش‌های [[کروماتوگرافی]] است که برای بررسی و جداسازی مواد فرار بدون تجزیه شدن آن‌ها، بکار می‌رود. در کروماتوگرافی گازی، فاز گازی یک گاز بی اثر ( برای مثال [[هلیوم]]، [[نیتروژن]]، [[آرگون]] و [[دی اکسید کربن]]) است و به فاز متحرک گاز حامل نیز می گویندمی‌گویند. فاز ساکن یک جسم جامد جاذب یا لایه نازکی از یک مایع غیر فرار است که به دیواره داخلی ستون یا به صورت پوششی روی سطح گلوله‌های شیشه ای یا فلزی قرار داده شده‌است. در صورتی که فاز ساکن جسم جامد جاذب باشد اصطلاحا کروماتوگرافی گازی گویند و اگر فاز ساکن مایع غیر فرار باشد آن را کروماتوگرافی گاز مایع گویند. اما هردو به کروماتوگرافی گازی معروف هستند.

این سیستم دارای قسمتهایقسمت‌های: منبع گازی حامل، سیستم تنظیم‌کننده مقدار گاز، محل تزریق نمونه، ستون کروماتوگرافی، [[کوره]] و سیستم تنظیم درجه حرارت محل تزریق، آشکار ساز و سیستم [[شناساگر]] می‌باشد.