بیانیه بالفور: تفاوت میان نسخه‌ها

در دوره پیش از جنگ جهانی اول، یهودیان به دلیل تهاجم اقتصادی و دلالی در سطح جهان به ثروتهای هنگفتی دست پیدا کرده بودند. به دلیل همین سوءاستفاده‌های مالی، از روسیه، فرانسه و اسپانیا اخراج شدند و به ناچار به آلمان و لهستان مهاجرت کردند. آلمان از ایشان استقبال کرد و به آنان پناه داد تا اینکه در خلال جنگ جهانی اول به دلیل اینکه تعداد زیادی از یهودیان در آلمان زندگی می‌کردند، این قوم بشدت طرفدار آلمان شده و در رسانه‌های کشورها از جمله آمریکا به سود آلمان تبلیغ می‌کردند. ارتش آلمان با شروع جنگ، با تکیه بر قوای نظامی پیشرفتهٔ خود ازجمله زیردریایی‌ها که در آن زمان برگ برنده محسوب می‌شد و همچنین توپ‌ها و اژدرهای قوی، نیروی دریایی بریتانیا و کشتی‌های تجاری را به گونه‌ای فلج کرد که در انگلستان یک قحطی رخ داد و مسئولین این کشور تصمیم گرفتند تا پیشنهاد آتش‌بس از جانب آلمان را پذیرفته و برای دادن امتیاز به آلمان پای میز مذاکره بنشیدند. در این میان یهودیان که شرایط بریتانیا بد را بخوبی درک کرده بودند، با تأثیرپذیری و تبعیت از [[صهیونیسم|جنبش صهیونیسم]] که تنها ۲۰ سال از آغاز تشکیل شورای آن در بازل سوئیس گذشته بود، افرادی را به اتاق جنگ بریتانیا فرستادند تا پیشنهاد یک معامله را مطرح کنند. یهودیان با تطمیع بریتانیا به پیروزی در جنگ، وعده دادند که بریتانیا می‌تواند در این جنگ پیروز شود و هنوز یک راه حل این بحران وجود دارد. یهودیان پیشنهاد دادند درصورتی که بریتانیا، قیمومه خود فلسطین را به سازمان جهانی صهیونیسم واگذار کند، آنها هم پای آمریکا را به جنگ باز خواهند کرد. بدین گونه بود که [[جرج پنجم (پادشاهی متحده)|جرج پنجم]] با این پیشنهاد موافقت کرد. با باز شدن پای آمریکا به جنگ، ارتش آلمان شکست خورد و بریتانیا که در حال شکست بود، با پیروزی در جنگ از امپراطوری عثمانی و آلمان امتیاز گرفت. با فروپاشی امپراطوری عثمانی، فلسطین که مستعمره آن امپراطوری بود، به دست بریتانیا افتاد و بریتانیا سرپرستی خود را اعلام کرد.کرد؛ و در سال ۱۹۱۷ میلادی، بریتانیا طی بیانیه بالفور، به سرمایه‌دار بزرگ [[والتر روتشیلد]]، اعلام کرد که فلسطین را بعنوان خانه ملی یهودیان شناخته و آن را به جنبش صهیونیسم واگذار می‌کند. پس از پایان جنگ جهانی اول و لو رفتن این ماجرا در آلمان، حس تنفر شدیدی از یهودیان به وجود آمد و باب شد که آنها از پشت به آلمان خنجر زدند و یهودیان را خائن نامیدند. اینگونه بود که آدولف هیتلر که در جنگ جهانی اول یک سرباز جوان بود، بعنوان پیشوای آلمان در جنگ جهانی دوم دست به انتقام‌گیری از یهودیان می‌زند و در سال ۱۹۴۸ُ بهانهٔ مهاجرت یهودیان به فلسطین فراهم می‌گردد.<ref>https://www.jstor.org/stable/1878450?seq=1#page_scan_tab_contents</ref><ref>https://mosaicmagazine.com/observation/2018/09/when-american-jews-fought-over-the-balfour-declaration/</ref><ref>https://www.tabletmag.com/jewish-arts-and-culture/books/248615/jews-who-stabbed-germany-in-the-back</ref>