پرستش: تفاوت میان نسخه‌ها

عبادت و پرستش در سه دین ابراهیمی [[یهودیت]]، [[مسیحیت]] و [[اسلام]] به عنوان یک اصل جدایی ناپذیر برشمرده می‌شود که در هر سه [[دین]] به عنوان یکی از اولویت‌ها بر آن تأکید شده‌است. این تأکید به حدی است که در آرمان و هدف [[بعثت]] [[موسی]](ع) آمده که او مأمور شده بنی‌اسرائیل را برای عبادت خداوند از [[مصر]] بیرون ببرد. قرآن نیز اولین دعوت [[پیامبر]] را دعوت به [[توحید]]، عبادت خدا و دوری از شرک ذکر می‌کند. ادا کردن عبادت در زندگی انسان با آغاز خلقت بوده به‌طوری‌که اولین عبادت به صورت قربانی در [[تورات]] و [[قرآن]] در مورد دو پسر [[آدم]](ع) ([[قابیل]] و [[هابیل]]) ذکر شده‌است. عبادت در طول زمان، صورت‌های مختلفی به خود گرفته‌است.

عبادت به معنی اخص آن عبارت است از عبادات [[شریعت]] که در [[شریعت یهود]]، عمدتاً به [[قربانی]]، [[عشریه]]، [[روزه]]، [[اعیاد]] و [[نماز]] و در [[شریعت اسلامی]] عمدتاً به [[نماز]]، [[روزه]]، [[زکات]] و [[حج]] اطلاق می‌شود.

پرستش = پرستیدن، پرستاری کردن، تیمار کردن، نگهداری کردن

نمونه از شاهنامه فردوسی:

== پرستش در [[اسلام]] ==

[[پرونده:Fire- Yousef Abdinejad.jpg|بندانگشتی|آتش - اثر: [[یوسف عبدی‌نژاد|یوسف عبدی نژاد]] موضوع: نماز]]

'''اول:''' پایبندی به آنچه خداوند به صورت [[امر و نهی]] و [[حلال]] و [[حرام]] [[تشریع]] نموده و توسط [[پیامبران]] ابلاغ گردیده‌است. این امر به عنصر اطاعت و خضوع در برابر خدا عینیت می‌بخشد. کسی که از پذیرش فرمان خدا سرپیچی کند و از پیروی راه و پایبندی به [[شریعت]] او [[استکبار]] ورزد، بنده و پرستش‌کننده خدانیست؛ هر چند او را خالق و روزی دهنده خود بداند و بدین امر اعتراف کند، چنانچه مشرکان [[عرب]] هم چنین ادعایی داشتند.

 

 

[[جوادی آملی]] از علمای [[تشیع]] در این مورد می‌گوید:

 

واعبد ربک حتی یاتیک الیقین (و پروردگارت را پرستش کن تا به یقین برسی) ([[سوره حجر]]:۹۹)

 

=== اقسام عبادات ===

 

[[نماز]]-[[روزه]]-[[خمس]]-[[زکات]]-[[حج]]-[[جهاد]]-[[امر به معروف]] و [[نهی از منکر]]-[[تولی]] و [[تبری]] <ref>تحریر الوسیله امام خمینی</ref>

امّا مفهوم عبادت در [[مسیحیت]] با مفهوم [[یهودیت]] و [[اسلام]] کاملاً متفاوت است. در مسیحیت، شخص [[مسیح]] که خود، [[پسر خدا]]، متأثر از [[روح القدس]] و تجسم خداوند است در جسم، مسیر عبادت می‌شود و راه رسیدن به [[حقیقت]] نوعی جا پای عیسی گذاشتن است و رفتن و [[اقتدا]] به مسیح است، و حقیقت در نزدیک شدن هر چه بیشتر به مسیح کسب می‌شود. چنانکه در انجیل آمده‌است: «و عیسا گفت: و من راه، راستی و حقیقت هستم. کسی نمی‌تواند پدر را بیابد جز به واسطه من»

 

 

در اسلام عبادت همراه با آداب و [[مناسک]] خاص مبتنی بر [[شریعت]] است، و [[تخطّی]] از قوانین شریعت مساوی با دور شدن از حقیقت است.